هوش مصنوعی: من راضی‌ام به هر چه که داری، حتی اگر برای من با ذلت همراه باشد؛ اما اگر دیگران هم مانند من در چنین وضعیتی باشند، چه بهتر.

هوش مصنوعی: با اینکه از دست تو رنجیده‌ام، همچنان از تو راضی‌ام. لطفاً دیگر به من نرسان، زیرا از تو انتظار وفاداری بیشتری ندارم.

هوش مصنوعی: من با صیاد ارتباطی ندارم و تنها به خاطر آب و دانه‌ای که برایم فراهم کرده، در قفس گرفتار شده‌ام و این وضع، حس خوشی را از من گرفته است.

هوش مصنوعی: می‌پرسم چه زمانی می‌توانم به آسانی دامان وصال او را به دست آورم؟ زیرا اکنون این خوشبختی به سختی در دستانم قرار دارد.

هوش مصنوعی: من فقط از درد و رنجی که ممکن است تو به من برسانی شکایت می‌کنم؛ چون از این می‌ترسم که خودم را مورد آزار قرار دهم.

هوش مصنوعی: مدعی تا کی از راه لطف و مرحمت به سراغ من می‌آید و در کوی یارم می‌گذراند؟ زمانی خواهد رسید که از من عبور کند و مرا به حال خود بگذارد.

هوش مصنوعی: مردم به خاطر نادیده گرفتن دردها و مشکلاتشان ناتوان شده‌اند. ای پزشک، آیا نمی‌بینی که من هم از درد خود رنج می‌برم و آن را نادیده می‌گیرم؟

هوش مصنوعی: نه به عمد یادم می‌کند و نه به خطا نامم را به خاطر می‌آورد. به یکباره انگار مرا کاملاً فراموش کرده است.

هوش مصنوعی: گوش آن گل به گفتار من گوش نمی‌دهد. رفیق، چه فایده‌ای دارد وقتی بلبل زیبا سخن می‌گوید؟