رفیق اصفهانی » دیوان اشعار » غزلیات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا</p></div>
<div class="m2"><p>نالان چو بلبلی که بود از چمن جدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای جان و تن فدای تو رفتی و می کند</p></div>
<div class="m2"><p>جان از جدائی تو جدا ناله، تن جدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>از رشک غیر رفتم ازان کو وگرنه کس</p></div>
<div class="m2"><p>هرگز به اختیار نشد از وطن جدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>از سر هوای کوی تو بیرون نمی کنم</p></div>
<div class="m2"><p>با تیغ اگر کنند سرم از بدن جدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>گشتم جدا ز خیل سگان درش رفیق</p></div>
<div class="m2"><p>یارب مباد کس ز رفیقان چو من جدا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳

هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا
نالان چو بلبلی که بود از چمن جدا
ای جان و تن فدای تو رفتی و می کند
جان از جدایی تو جدا ناله تن جدا
از رشک غیر رفتم ازان کو وگرنه کس
هرگز به اختیار نشد از وطن جدا
از سر هوای کوی تو بیرون نمی کنم
با تیغ اگر کنند سرم از بدن جدا
گشتم جدا ز خیل سگان درش رفیق
یارب مباد کس ز رفیقان چو من جدا

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هستم ز کوی آن بت گل پیرهن جدا

نالان چو بلبلی که بود از چمن جدا

ای جان و تن فدای تو رفتی و می کند

جان از جدائی تو جدا ناله، تن جدا

از رشک غیر رفتم ازان کو وگرنه کس

هرگز به اختیار نشد از وطن جدا

از سر هوای کوی تو بیرون نمی کنم

با تیغ اگر کنند سرم از بدن جدا

گشتم جدا ز خیل سگان درش رفیق

یارب مباد کس ز رفیقان چو من جدا

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات