پروین اعتصامیشمارهٔ ۷۷ - سختی و سختی‌ها
نهفتن به عمری غم آشکاری
فکندن به کِشتِ امیدی شراری
به پای نهالی که باری نیارد
جفا دیدن از آب و گل، روزگاری
به بزم فرومایگان ایستادن
نشستن به دریوزه در رهگذاری
ز بیم هژبران، پناهنده گشتن
به گرگی سیه‌دل، به تاریک‌غاری
ز سنگین‌دلی، خواهشِ لطف کردن
سوی ناکسی، بردن از عجز کاری
به جای گل آرزویی و شوقی
نشاندن به دل، نوک جانسوز خاری
به دریا در افتادن و غوطه خوردن
نه جستن پناهی، نه دیدن کناری
زبون گشتن از درد و محروم ماندن
بهر جا برون بودن از هر شماری
شنیدن ز هر سفله، حرف درشتی
ز مردم کشی، خواستن زینهاری
به آهی، پراکنده گشتن چو کاهی
ز بادی، پریشان شدن چون غباری
بسی خوشتر و نیک‌تر نزد دانا
ز دمسازیِ یارِ ناسازگاری
شمارهٔ ۷۶ - سپید و سیاه: کبوتری، سحر اندر هوای پروازیشمارهٔ ۷۸ - سرنوشت: به جغذ گفت شبانگاه طوطی از سر خشم
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعولن (متقارب مثمن سالم)
قالب شعری: غزل/قصیده/قطعه
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
شمارهٔ ۷۷ - سختی و سختی‌ها به خوانش عندلیب
حاشیه ها
1392/11/09 11:02
افروز
بیت یکی مانده به آخر به آهی پراکنده گشتن چو کاهی است . با عرض ادب وارادت به خوانندگان و علاقه مندان ادبیات ارزشمند وفاخر فارسی