هوش مصنوعی: یک درویش را جامه‌ای دادند که آنقدر بزرگ بود که بر دوش او نیفتاد و بر زمین افتاد.

هوش مصنوعی: چرا به خودت زحمت می‌دی و خودت را در لباس و ظاهر نامناسبی می‌پیچی، در حالی که دیگران به تو بهترین کفش و لباس را می‌دهند؟

هوش مصنوعی: وقتی خودت دچار نقص و عیب هستی، چرا دیگران را سرزنش می‌کنی؟ وقتی خودت در حال رنج و درد هستی، چرا به دیگران کمک نمی‌کنی تا درمان شوند؟

هوش مصنوعی: کسی قادر به بخشش و سخاوت است که ثروتش از حد معینی بیشتر باشد.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، به کسانی که دل بزرگ و عمیق دارند نزدیک شو و دل‌سوزی کن. با جان و دل زندگی کن و با بدن خود نیز آگاه و هوشیار باش.

هوش مصنوعی: تن خاکی به لباس ارزشی ندارد و اگر هم داشته باشد، به نظر من ارزشش را ندارد.

هوش مصنوعی: برای ادامه زندگی و حفظ جان، باید راهی را انتخاب کنی که باعث تقویت ایمان و روح تو شود. به دور از مشکلات و موانع، باید خود را از هر آنچه که مانع پیشرفت توست، دور نگه داری.

هوش مصنوعی: بهتر است کسی که مغرور است، خود را از زیبایی‌های ظاهری و تظاهر دور نگه دارد.

هوش مصنوعی: ما از مشکلات و سختی‌های تسلیم شدن رها شده‌ایم، زیرا هر آنچه داشتیم را از دست داده‌ایم.

هوش مصنوعی: به خاطر مفهوم خاصی که دارم، در جایی قرار گرفتم تا از افرادی که در مسیر هستند، بیشتر آشنا شوم و شناخت پیدا کنم.

هوش مصنوعی: مرا صداقت و وفاداری افراد ویژه بخشیدند، مانند این که جانم را با لباس برجسته و مخصوصی آراسته‌اند.

هوش مصنوعی: ما آنچه را که اهریمن پست به ما داد، در دست خود گرفتیم و آن را با همان دست دور انداختیم.

هوش مصنوعی: شنیدیم که نفس در حالت مدهوش عذرخواهی می‌کند، اما این را گوش دادیم و از گوش دیگر خارج کردیم.

هوش مصنوعی: در حالی که در دنیای پر از طمع و خواسته‌های بی‌پایان گرفتار شده‌ایم، هرچند که راه‌های زیادی را تجربه کرده‌ایم، اما همچنان به ما اجازه پیشرفت و گشایش را نمی‌دهند.

هوش مصنوعی: همه زشتی‌ها و ضعف‌ها از نفس خود انسان به وجود می‌آید و همه تاریکی‌ها و مشکلات از جسم و دنیا ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که روح انسان به کمال برسد، درخواست کمال از جسم او، مشکل و دردسر ایجاد می‌کند.

هوش مصنوعی: من همچون پروانه‌ای هستم که به سمت نور خدا جذب می‌شوم و نمی‌توانم بار سنگینی مثل کفش و لباس را با خود ببرم.

هوش مصنوعی: افرادی که این روشنایی خالص را مشاهده کردند، از این مکان تاریک دور شدند.

هوش مصنوعی: انسانی که به دنبال ثروت و قدرت است، به خاطر انباشت حرص و آز خود، احساس سنگینی و فشار می‌کند. اما فردی که بی‌تکلف و بی‌نیاز است، زندگی سبکی دارد و از این بار رنج نمی‌برد.

هوش مصنوعی: با کسی که ذاتش شیطانی است، همکاری نکن و در مسیر خود، به چیزی که ارزش ندارد اهمیت نده.

هوش مصنوعی: چه فایده‌ای دارد که ظرفی آلوده بر تن داشته باشیم، در حالی که برخی آرزوها و افکار به درست بودن آن ها اعتباری ندارند؟

هوش مصنوعی: وقتی که شخصی لباس و زیورآلات زیادی بر تن داشته باشد، ممکن است به خود ببالد و احساس کند که از دیگران بهتر و برتر است.

هوش مصنوعی: وقتی بدن مایه‌ی رسوایی است، چرا باید عیبش را بپوشانم؟ وقتی خود فرد از کارهایش بی‌پرواست، چه تلاشی می‌توانم برای بهبود او بکنم؟

هوش مصنوعی: ما به او ضربه زدیم چون جان، همانند مغز است و بدن همانند پوست. تنها کسی که این راز را می‌داند، استاد واقعی است.

هوش مصنوعی: اگر هر روز انسان تنها به فکر ظاهری و زیبایی‌های فریبنده باشد، به تدریج روح و شخصیتش کلا از بین خواهد رفت و زیبایی واقعی‌اش محو خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر هر لحظه افکار و احساسات به ذهن انسان هجوم آورد، او در هر لحظه راهی برای بیان و آزاد کردن آن‌ها پیدا می‌کند.