شمارهٔ ۴۰ - توشهٔ پژمردگی
لالهای با نرگس پژمرده گفت
بین که ما رخساره چون افروختیم
گفت ما نیز آن متاع بی بدل
شب خریدیم و سحر بفروختیم
آسمان، روزی بیاموزد ترا
نکتههائی را که ما آموختیم
خرمی کردیم وقت خرمی
چون زمان سوختن شد سوختیم
تا سفر کردیم بر ملک وجود
توشهٔ پژمردگی اندوختیم
درزی ایام زان ره میشکافت
آنچه را زین راه، ما میدوختیم
شمارهٔ ۳۹ - توانا و ناتوان: در دست بانوئی، به نخی گفت سوزنیشمارهٔ ۴۱ - تهیدست: دختری خرد، بمهمانی رفت
اطلاعات
وزن: فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مسدس محذوف یا وزن مثنوی)
قالب شعری: قطعه
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
توشهٔ پژمردگی به خوانش طوبی برزگر
شمارهٔ ۴۰ - توشهٔ پژمردگی به خوانش عندلیب
شمارهٔ ۴۰ - توشهٔ پژمردگی به خوانش فرهاد بشیریان
حاشیه ها
1392/01/25 17:03
نازی
فکر کنم در دیوان اشعار (ترا) به این شکل نوشته شده باشد: تو را
1403/06/21 13:09
فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)
آسمان، روزی بیاموزد تو را
نکتههایی را که ما آموختیم