قطعه‌ای بسیار زیبا و خاطره انگیز برای من است. این شعر در کتاب‌های دبیرستان نسل ما بود و از آن خوشم می‌آمد و همیشه آن "گرسنه‌ام" در 8 بیت مانده به آخر در زبانم نمیچرخید!

با درود و سپاس
به گمانم در بیت 32 واژه "مسئله" به اشتباه "مسله" نوشته شده است.

وزن شعر مفتعلن مفتعلن فاعلن میباشد
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

بسیار عالیییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییییی

دربیت6 زانده رواین طوری ننویسین:ز انده

هوی عربی ست یعنی عشق و عشق فارسیست یعنی مراقبت کردن و اشک خوانده میشده و در زبان اسلاوی هم هست و ربطی به گیاه عشقه ندارد و هوی به کردی یعنی بهانه و ولی هوا که معنی باد میدهد فارسیست و از وایو که نام فرشته باد بوده در دوره پیش از أوستا گرفته شده دوره مهر پرستی همه اریاییها بعد به عربی رفته است ولی لغت رائج عشق به عربی امروز غرام است که معنی هلاک میدهد و همه زیبا هستند

چرخ به کار تو قراری دهد زیباست زیرا چرخ که میچرخد چگونه قرار و پایداری به کسی دهد

این شعر مال کلاس پنجم ما بود و خیلی از قسمت های آن در کتاب ما حذف شده بودند از اینکه شعر را کامل نوشتید ممنونم.

لطفا معنی شعر بلبل مور را بنویسید

عالی بود من 18اسفند ب دلیل تولد پروین مشاعره دارم برام ارزوی موففقیت کنید...........

عالی

خخخخخخیییلللییی عالی

gooooooooood

بسیار شعر زیبایی بود واقعا مناظره هایی که پروین در اشعارش بکار برده فوق العاده است

سلام دوستان ادبی! بیست یکم مهر سال 95

مصراع اول بیت نخست مثنوی 63 بیتی «بلبل و مور»ذو بحرین است:
*1 فاعِلاتُن فاعِلاتُن فاغِلُن(فاعِلات) = بحر رمل مسدّس محذوف(مقصور)
*2 دیگر مفتعِلُن مفتعِلُن فاغِلُن(فاعِلات) = بحر سریع مسدّس مطویّ مکشوف (مقصور) است.
بیشترِ مصرع های دیگر بر وزن (مفتعِلُن مفتعِلُن فاغِلُن(فاعِلات) هستند.برخی مصرع ها ممکن است ذوبحرین باشند. برای رسیدن به حقیقت، استقراء تامّ لازم است.
قراءت و خوانش این گونه ابیات برای درست خوانی دقت بیشتر نیاز دارد.

سلام دوستان ادبی! بیست و دوم مهر سال 95
این داستان ، بسیار قابل مقایسه و تطبیق با داستان «لنبک آبکش و بهرام گور»در شاهنامۀ فردوسی است.در آنجا شخص خسیس «براهام یهودی»است در اینجا «مورچه» در شاهنامه مهمان، «بهرام گور»است در اینجا،بلبل.نتیجه گیری ها متفاوت است.برای داوری دقیق تر و نتیجه گیری بهتر دوستان گرامی داستان را در همین سامانۀ گنجور، مطالعه کنند.
داستانِ لنبک آبکش و بهرام گور در شاهنامه نسخۀ گنجور143 بیت دارد، با این بیت آغاز می شود:
«چنان بد که روزی به نخچیر شیر
همی رفــت بــا چنــد گُـــرد دلیر»
و با این بیت پایان می پذیرد:
«به ارزانیان داد چیزی که بود
خروشان همی رفت مرد جهود»
دوستان!نقّادان و داوران خوب باشید.

خطاب به دوستی که می گفت مصرع اول وزنش فاعلاتن فاعلاتن فاعلن هست باید بگم که بستگی به طرز خوانش شما داره و برای درستی وزن باید مصرع اول این گونه خوانده شود:
بل/بُ/لِ/یز/جل/وِ/یِ/گل/بی/قَ/رار
همان طور که مشاهده می کنید،آخر بلبلی پیوسته میشود به از و با مکث بین آنها خوانده نمیشود