پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ  ۱۶۸ - قطعه  مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از غبار فکر باطل، پاک باید داشت دل</p></div>
<div class="m2"><p>تا بداند دیو، کاین آئینه جای گرد نیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل</p></div>
<div class="m2"><p>این معما گفته نیکوتر، که پروین مرد نیست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۶۹ - قطعه

از غبار فکر باطل پاک باید داشت دل
تا بداند دیو کاین آیینه جای گرد نیست
مرد پندارند پروین را چه برخی ز اهل فضل
این معما گفته نیکوتر که پروین مرد نیست

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که برای داشتن دل پاک و دوری از افکار بیهوده، باید از غبار و کدورت‌های ذهنی دوری کرد. در ادامه، شاعر به این نکته اشاره می‌کند که برخی از اهل فضل، پروین (که ممکن است به یک زن اشاره داشته باشد) را به اشتباه مرد پنداشته‌اند و این مسأله را به عنوان یک معما مطرح می‌کند. در نهایت، شاعر تأکید می‌کند که پروین در واقع مرد نیست و این موضوع روشن‌تر از آن است که نیاز به توضیحات بیشتری داشته باشد.

شمارهٔ  ۱۶۷ - قطعه

شمارهٔ  ۱۶۸ - قطعه  مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل

هوش مصنوعی: برای اینکه دل از افکار نادرست پاک باشد، باید خود را از هرگونه غبار و آلودگی دور نگه‌داریم تا دیو نفرت نتواند به ما آسیب برساند، زیرا این دل مثل آینه‌ای است که نباید غبار و کثیفی بر آن بنشیند.

از غبار فکر باطل، پاک باید داشت دل

تا بداند دیو، کاین آئینه جای گرد نیست

هوش مصنوعی: برخی از اهل عقل و دانش بر این باورند که پروین، مردی نیست، بلکه این معما بر روشی دیگر بیان شده است.

مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل

این معما گفته نیکوتر، که پروین مرد نیست

شمارهٔ ۱۶۸ - قطعه مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل

اطلاعات

برگردان به زبان ساده