پروین اعتصامی » دیوان اشعار » مثنویات، تمثیلات و مقطعات » شمارهٔ  ۱۶۷ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ما نیز در دیار حقیقت، توانگریم</p></div>
<div class="m2"><p>کالای ما چو وقت رسد، کارهای ماست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما روی خود ز راه سعادت نتافتیم</p></div>
<div class="m2"><p>پیران ره، بما ننمودند راه راست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۶۸ - قطعه  مرد پندارند پروین را، چه برخی ز اهل فضل

ما نیز در دیار حقیقت توانگریم
کالای ما چو وقت رسد کارهای ماست
ما روی خود ز راه سعادت نتافتیم
پیران ره بما ننمودند راه راست

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به حقیقت و توانگری در دیار خود اشاره می‌کند و بیان می‌کند که کارهایشان در زمان مناسب به ثمر می‌رسد. او همچنین به دنبال سعادت بوده و از اینکه راه راست را به خوبی نیافته‌اند، به بزرگان اشاره می‌کند که نتوانسته‌اند راهنمایی دقیقی ارائه دهند.

شمارهٔ  ۱۶۶ - این قطعه را برای سنگ مزار خودم سروده‌ام

شمارهٔ  ۱۶۷ - قطعه

هوش مصنوعی: ما نیز در سرزمین حقیقت، ثروتمند هستیم و ارزش ما به کارهایی است که در زمان مناسب انجام می‌دهیم.

ما نیز در دیار حقیقت، توانگریم

کالای ما چو وقت رسد، کارهای ماست

هوش مصنوعی: ما نتوانستیم به خوشبختی دست یابیم زیرا بزرگ‌ترها به ما راه و روش صحیح را نشان ندادند.

ما روی خود ز راه سعادت نتافتیم

پیران ره، بما ننمودند راه راست

شمارهٔ ۱۶۷ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها