هوش مصنوعی: آب با ناله‌ای به گلایه پرداخت، زمانی که در دیگ به جوش آمده و تحت فشار آتش قرار گرفت.

هوش مصنوعی: هیچ کس به من کمک نمی‌کند و راهی برای فرار از این وضعیت ندارم.

هوش مصنوعی: نه می‌توان همیشه صبور و شکیبا بود و نه می‌توان از دوش خود این بار سنگین را به راحتی برداشت.

هوش مصنوعی: هرگز نخواستم که کسی را پایین بیاورم یا تحقیر کنم، اما چرا آسمان، من را به مقام پایین‌تری فرو کشید؟

هوش مصنوعی: من کجا و آن مشکلاتی که در زندان وجود دارد، من کجا و این حصار وحشتناک!

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانم از صدای ناله و غم دور شوم و حتی نمی‌توانم برای لحظه‌ای آرامش بگیرم.

هوش مصنوعی: چرا بخت من این‌گونه به هم ریخته شده است؟ چرا کارهایم این‌قدر سخت و دشوار شده‌اند؟

هوش مصنوعی: چرا این سنگ در مسیر من افتاده و چرا این خار در پای من شکسته شده است؟

هوش مصنوعی: راز خود را به زبان آوردم، اما هیچ کس صدای مرا نشنید. به شدت دلتنگ و غمگین شدم و به حال زار و ناله کردم.

هوش مصنوعی: هر چقدر که به ارزش و اعتبار مردم اضافه کردم، در نهایت خود به انسان بی‌ارزشی تبدیل شدم.

هوش مصنوعی: به من اشاره شده که بهار زیبایی و شادابی را از من گرفته و به باغ رونق و خرمی بخشیده است.

هوش مصنوعی: یاد آن لحظه‌ای به خوبی افتادم که در کنار گل‌ها نشسته بودم و صورت زیبای گل را تماشا می‌کردم.

هوش مصنوعی: به یاد می‌آورم آن زمان که دشت و چمن‌ها پر از لاله و سبزه بودند و زیبایی طبیعی آن‌ها برای من یادآور روزهای خوب زندگی‌ام بود.

هوش مصنوعی: تمام گیاهان و درختان مانند فرزندان من هستند، که از گل، خار، سرو، بید و چنار تشکیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: زمانی که تو به تعداد کارهایم توجه کردی، حالا از چه دلیلی من از آن شمار خارج شدم؟

هوش مصنوعی: زمان، تلاش‌های من را نادیده گرفت و در هیچ دوره‌ای، کار من را تأیید نکرد.

هوش مصنوعی: من هیچ وقت در جایی ثابت نمی‌ماندم، اما حالا به مانند نقشی بر دیوار مانده‌ام.

هوش مصنوعی: من که زمانی پزشک بیماران بودم، حالا خودم به بیماری مبتلا شدم.

هوش مصنوعی: من که هر رنگ و حالی را تجربه کرده‌ام، چرا دل من هنوز زنگار گرفته و آیینه اش روشن نمی‌شود؟

هوش مصنوعی: نه یاد و نشانی از ما در ذهن کسی باقی مانده و نه نور و درخشانی از ما بر چهره‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: آتش در کنار من است و دود دوست من، شعله همواره همراه من است و جرقه‌هایم یار و یاور من هستند.

هوش مصنوعی: از این روزهای چنین، باید احساس شرمساری کرد و از این کارها باید خجالت کشید.

هوش مصنوعی: هیچ کس را همچون من ندیدی که در شرایط سخت و ناامیدی، بتواند به خوبی عمل کند و از پس مشکلات برآید.

هوش مصنوعی: به خاطر تأثیرات و یادهای زیادی که بر ذهنم نشسته، دیگر نتوانستم جذابیت و زیبایی خود را حفظ کنم و احساس کردم که تمام انعطاف و شکوه‌ام از بین رفته است.

هوش مصنوعی: درد و رنج ما را هیچ‌کس ندانست و کسی هم به ما توجهی نکرد.

هوش مصنوعی: با وجود این همه پاکی و درخشانی که داری، اوضاع من به شدت خراب شده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، این آتش در درونم به طرز ناخواسته‌ای به بخار تبدیل می‌شود و به دنیای عدم می‌روم.

هوش مصنوعی: آتش گفت: به خاطر اینکه تو دشمن من هستی، هرگز امید دوستی و محبت نداشته باش.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، کسی که با انسان‌های غفلت‌زده و دلبسته به خواسته‌های دنیایی هم‌نشین شود، به هشیاری خود آسیب می‌زند. پس بهتر است که با افرادی هم‌صحبت شویم که بیدار و آگاه هستند.

هوش مصنوعی: هر کسی در زمین‌های شور و بی‌حاصل زراعت کند، از نتیجه کارش بهره‌مند نخواهد شد.

هوش مصنوعی: زمانی که تو هنوز نادان و بی‌تجربه بودی، حرارتی که ناشی از آتش پختنت بود، تو را بیدار کرد و به شعور رساند.

هوش مصنوعی: کنار من نشسته‌ای، چه کردی که در کنار تو، همگی سیاه و تیره شده‌اند؟

هوش مصنوعی: هر جا آتش وجود دارد، حتماً خطر سوختن هم هست؛ بنابراین این توصیه را به خوبی درک کن و در زندگی‌ات به آن توجه داشته باش.

هوش مصنوعی: زندگی در این جهان بی‌پایان و بی‌نهایت از طریق راه‌های مختلف ادامه دارد و زمان با انجام کارهای فراوان در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: کار و نقش تو به گونه‌ای است که تا زمانی که روزگار را در آینه می‌بینی، پنهان و نهان باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نتوانسته است رازهای نهفته در عالم غیب را افشا کند و به تفسیر آن اسرار بپردازد.

هوش مصنوعی: اگر به فکر بدنامی هستی، نباید با دوستانی که با تو هم‌خوانی ندارند، معاشرت کنی.

هوش مصنوعی: عقلای جامعه از فروشگاه جواهرات، مرواریدهای زودگذر و فریبنده را خریداری نکردند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از خنجر جز درد و رنجی ندیده است و هیچ‌کس از پیکان جز چالش و مبارزه‌ای نمی‌خواهد.

هوش مصنوعی: سالیان در مسیری که در پیش دارند، نیازی به فکر کردن به چیزهای بیهوده و دنیوی ندارند. آنها باید بر روی هدف خود تمرکز کنند و از مسائل غیر ضروری دوری کنند، مانند آنکه طوطیان در پی مردار باشند که برایشان بی‌معنی است.

هوش مصنوعی: چندین بار می‌توانی ادعا کنی و سخن بگویی، اما در عمل هیچ سودی ندارد. عمل و کردار مهم‌تر از گفتار است.