هوش مصنوعی: قاضی بغداد به شدت بیمار شد و از محل کارش، عدالتخانه، خارج گردید و وسایلش را با خود برد.

هوش مصنوعی: او هفته‌ها در تب بیماری گرفتار بود و مانند صیادی که در دام افتاده باشد، نتوانست به محضر فرد مورد نظرش برود و از عمرش نیز کم شد.

هوش مصنوعی: مدعی دیگر به در خانه‌اش نیامد و گرد و غبار بر مهر و دفترش نشسته است.

هوش مصنوعی: مدعی و مظلوم هر دو، به سراغ یکدیگر رفتند و به دنبال حق خود بودند.

هوش مصنوعی: آن دکان با شگفتی، دیگر مشتری ندارد و کار قضاوت به دست دیگری سپرده شده است.

هوش مصنوعی: مدتی قاضی به خاطر آن کالا که تبلیغاتی و فریبنده بود، از فعالیت‌هایش دور ماند و آن کالا نیز بدون بازار و خریدار باقی ماند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس دیگر نامه‌ای از بره، قند، خروس یا لباسی به همراه نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: نیمه‌شب، هیچ‌کس در کنار در نبود و خبری از زرهای طلایی نیز به گوش نمی‌رسید.

هوش مصنوعی: دیگر کسی پیشکش و هدیه‌ای نیاورد و از میان رفت، صلح و درگیری نیز به پایان رسید.

هوش مصنوعی: از گذر زمان، تنها سخنان بی‌حاصلی باقی مانده است، مانند دعوای یک کودک یتیم که هیچ فرزندی ندارد.

هوش مصنوعی: بزاز حقه‌باز نمی‌تواند پارچهٔ کشمیری را از زیر بغلش بیرون آورد.

هوش مصنوعی: مرد کم‌فروش دیگر طلا را زیر جایگاه نمی‌گذارد تا قاضی ساکت بماند.

هوش مصنوعی: زمانی که قدرت او کم شد و ضعفش بیشتر گردید، بالاخره روزی پسرش را به نزد خود فراخواند.

هوش مصنوعی: او گفت که به خاطر روزگار، مغازه‌ام را بسته‌اند و دیگر هیچ کاری از دستم برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: تو بر جای پدر نشسته‌ای، هر چیزی که من به دست آوردم، تو بعد از من آن را بردار.

هوش مصنوعی: هر چه که باشد، باز هم نام آن بلند و معتبر است. حتی اگر ضررهایی داشته باشد، سودهایی که به همراه دارد بسیار بیشتر است.

هوش مصنوعی: اگر بدانی چطور باید کارها را انجام بدهی، می‌توانی این بازار را رونق بخشی.

هوش مصنوعی: سال‌ها در مدرسه درس خوانده‌ای و زمان زیادی را صرف مطالعه و نوشتن کرده‌ای.

هوش مصنوعی: بدان که از تصمیمات و نظریات من، و همچنین از سخنان و نشانه‌هایی که می‌زنم، مطلع باش.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به وظایف و مسئولیت‌های دیوانخانه اشاره می‌کند و از این می‌گوید که کارهای آنجا مشخص است، اما این که چه کسی باید بار سنگین وظایف را به دوش بگیرد، سوالی است که باید پاسخ آن را شناخت.

هوش مصنوعی: تو مدت زیادی است که در کنار من هستی و هر آنچه را که در زندگی‌ام نوشته‌ام، تو از پیش خوانده‌ای.

هوش مصنوعی: ای پسر، روزهای من با شکار مردم به خوبی گذشت، پس تو هم دام خود را بیفکن مانند دام من.

هوش مصنوعی: به کسی حق بده که می‌دانی از نظر مالی مستحکم است، حتی اگر شخصی که حقیقتاً شایسته‌است، در شرایطی فقیر باشد. این دنیا به چنین معیاری ارزش می‌دهد.

هوش مصنوعی: هر چه که ستمگر بگوید، باید قبول کنی و هر خواسته‌ای که از فرد مورد ستم داری، از او بگیر.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات باید به شیوه‌ای سخت و جدی عمل کرد و گاهی هم باید به نرمی و ملاحظه رفتار کرد. اگر به چیزی نیاز باشد، گاهی اوقات باید برای رسیدن به آن، تدبیر و دستکاری‌هایی انجام داد.

هوش مصنوعی: برای پیشرفت در کار و زندگی، باید مانند من تلاش کنی و هر کس را که قوی‌تر و مصمم‌تر می‌بینی، به همکاری دعوت کنی تا از توانایی‌های او بهره‌مند شوی.

هوش مصنوعی: او گفت: بله، من با انصاف و خوبی به هر کسی طبق شایستگی‌اش خدمت می‌کنم.

هوش مصنوعی: در صبح به محفل رفت و در شب دوباره برنگشت، با دستانی که به خون آلوده بودند.

هوش مصنوعی: این جمله بیانگر این است که فردی در صبح به دیدن یک روستائی، که به نظر می‌رسد جوان و تازه‌نفس است، رفته و از او و روز او حرف می‌زند.

هوش مصنوعی: نفرین کردم بر کسانی که شبانه به خانه‌ام حمله کردند و مرا در آنجا به زمین انداختند.

هوش مصنوعی: بر اثر ظلم و ستم آنان، خانه‌ام به تلی از ویرانه تبدیل شد و کودکم که تنها شش سال دارد، دچار جنون و بی‌تابی شده است.

هوش مصنوعی: روغن من را بردند و کشتزارم را خراب کردند، بره‌ام را از بین بردند و به جای آن بز فروختند.

هوش مصنوعی: اگر این جلسه برای قضاوت و رسیدگی به‌حساب است، باید ببینیم که این چه ظلم و خودسری‌هایی در آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: به او گفتم، اگر می‌خواهی به خوبی قضاوت کنی، بهتر است این فکر ناممکن را رها کنی و به جای آن پول بدهی.

هوش مصنوعی: او گفت که در کارش، یک دینار هم اهمیت ندارد. من به او گفتم که برای کارهایی که انجام می‌گیرد، کمتر از صد دینار هم ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: من مدام می‌گفتم به من بده، اما او می‌گفت نه و در نهایت او به راه خودش ادامه داد و من هم از او پیروی کردم.

هوش مصنوعی: وقتی با من بد رفتار کرد، او را کشتم و داستان به سرعت تمام شد؛ بنابراین دیگر چهره‌ی خود را در هم نکش.

هوش مصنوعی: اگر تو در کنار من بودی، مانند من، هرگز سخن را کوتاه نمی‌کردی.

هوش مصنوعی: وقتی که به دنبال طلا بودی و طلا در دسترس نداشت، گفته‌های او دیگر برایت اهمیت نداشت.

هوش مصنوعی: تو با لحن سرکش و خیره‌کننده‌ای آواز می‌خواندی و او را که دیوانه‌وار عاشقت بود به زندان می‌فرستادی.

هوش مصنوعی: تو با نرمی و آسانی کار می‌کنی، اما من با سختی و تندی این کار را انجام دادم.

هوش مصنوعی: من به گونه‌ای عمل کردم که تو آرزو داشتی و حقیقت این است که همین را نیز بیان کردم.

هوش مصنوعی: زرشناسان، از آنجا که خدا را نشناخته‌اند، ارزش سنگ خود را در هر جا که رفتند، به راحتی کنار گذاشتند.