هوش مصنوعی: در صبح زود، گلی خودخواه گفت که چرا در کنار من خاک سیاه وجود دارد؟

هوش مصنوعی: خاک با شادی لبخند زد، چون هدفی وجود دارد. ما هم در کنار هم نماندیم و به هم نگاه نکردیم، ای دوست.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به هدفی که در این مسیر نهان است، بهتر است از کسی بپرسی که او خود منشأ و منبع آن هدف است.

هوش مصنوعی: همه چیز در این دنیا به خاطر برکت و نعمت خاک سیاه است که باعث رشد چمن‌های سرسبز و گل‌های خوشبو می‌شود.

هوش مصنوعی: همه گل‌ها و گیاهانی که در کنار آب هستند، مانند کودکان دبستانی هستند.

هوش مصنوعی: در روزهای سرد زمستان، تو همچون پوستینی بودی که تنها برای حفظ گرما به کار می‌رود، اما وقتی به بلوغ و دانایی رسیدی، از آن لایه‌ی ظاهری رها شدی و به عمق و جوهر خود رسیدی.

هوش مصنوعی: تنها رفتار و منش من تواضع است، هرچند که مانند گلزار، زیبا و دلنشین باشم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم به دنبال اوهام و خواسته‌های بی‌معنا بروم، زیرا که رفتار و روحیه‌ام نشان‌دهنده‌ی سقوطی است که تجربه کرده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به جستجوی خودت مغروری و ندانسته‌ای که جهان چقدر پر از سر و صدا و هیاهوست.

هوش مصنوعی: هرچند که من ممکن است کم ارزش و ناتوان باشم، اما هر چیزی که مورد پسند آقایی باشد، برای من خوب و زیباست.

هوش مصنوعی: گل بدون خاک نمی‌تواند رشد کند، و این خاک هر کجا که باشد، گل از همان سمت شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: خلقت انسان به این خاطر نیست که تنها جسمی باشد. اگر چشمی وجود دارد، ابرو هم باید باشد؛ یعنی همه اجزا و ویژگی‌ها در کنار هم معنا پیدا می‌کنند و تنها به وجود یک ویژگی اکتفا نمی‌شود.

هوش مصنوعی: در نهایت همه ما به خاک تبدیل می‌شویم، درست مانند خاکی که در خیابان‌ها و کوچه‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: برگ گل یا زیبایی چهره‌اش، مانند خاک و خشت‌هایی است که به برج و دژ او تبدیل شده‌اند.

هوش مصنوعی: به دوستی زمانه اعتماد نکن، زیرا گاهی دوست تو، در زمانی دیگر دشمن تو می‌شود.

هوش مصنوعی: خودت را در امنیت ندان، چون من مانند گل صدبرگ هستم و تو هم مانند گل صدبرگ دیگر. دنیای ما دارای تعدد و تنوع است.

هوش مصنوعی: هر گردی که به چشم می‌خورد، گردو نیست؛ یعنی فقط به ظاهر نمی‌توان معیارها و حقایق را شناخت و باید به عمق و ویژگی‌های خاص آن توجه کرد.

هوش مصنوعی: چون سرما به زمین می‌افتد، مانند گوی‌ای است که در بازی چوگان به این سو و آن سو پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: همه ناگهان دچار مشکل می‌شوند و نمی‌توانند غذا را ببلعند؛ چرا که دنیا و مشکلاتش بر گردنشان سنگینی می‌کند.

هوش مصنوعی: کشتی سرنوشت در این دریا تسلیم شده است؛ نه کشتی وجود دارد و نه سکان controll.

هوش مصنوعی: سعی کن از فرصتی که در اختیارت است به‌خوبی استفاده کنی، زیرا زمان به سرعت می‌گذرد و ممکن است هرگز نتوانی آن را تعمیر کنی.

هوش مصنوعی: هرگاه تو بخواهی در خوردن آب، خود را به زحمت بیندازی و به زحمت از سبو آب بخوری، نه سبویی وجود دارد و نه آبی در آن سبو.

هوش مصنوعی: به خودت غافل نباش، چون زندگی‌ات به اندازه‌ی یک تار مو به چیزی وابسته است و بسیار شکننده است.