هوش مصنوعی: شمع در حالت سوختن و ذوب شدن خود، به خاطر این که پروانه از احساسات و دردهای من بی‌خبر است، گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: کسی که به سمت من نمی‌آید، در حالی که به هر خیابان و کوچه‌ای سر می‌زند، نشان‌دهنده بی‌توجهی او به من است.

هوش مصنوعی: در ذهنش به مشکلات و افکار زیادی مشغول است، اما عاشق واقعی کسی است که بدون هیچ قید و بندی به عشق می‌ورزد و خود را فراموش می‌کند.

هوش مصنوعی: پروانه‌ای که پرهایش سوخته به کسی می‌گوید که تو برای من مثل در و بارگاهی هستی.

هوش مصنوعی: من تمام دل و جانم را به پای تو نثار کرده‌ام، و روزهای من از روزهای تو بسیار بهتر است.

هوش مصنوعی: من خود را سوزاندم و هیچ ناله‌ای نکردم، هرچند که پر پروانه زینت بخش من است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از آتش سوزان درون من باخبر نیست؛ در خاموشی و بی‌خبری سوختن، خود مهارتی است.

هوش مصنوعی: تو از کجا می‌توانی آتش ما را ببینی، در حالی که خودت در آتش وجودت غرق هستی و به آن می‌نگری؟

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند با آب، آتش تو را خاموش کند، وقتی که خود او تمام وجودش پر از آتش و سوزش است؟

هوش مصنوعی: با تو می‌سوزم و در گدازه‌های عشق می‌گردم، اما دیگر نمی‌توانم از خودم امیدی داشته باشم.

هوش مصنوعی: پرهای پروانه به خاطر یک شعله آتش سوخت، اما شمع فرصتی دارد از شب تا صبح بماند.

هوش مصنوعی: من هر لحظه به مرگ نزدیک‌تر می‌شوم و در این مسیر، درد و رنج من بیش‌تر و بیش‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: افرادی که تنها به خود و ویژگی‌های شخصی‌شان توجه دارند و از خود صحبت می‌کنند، بینش محدودی دارند و نمی‌توانند به درک عمیق‌تری از دیگران و جهان اطرافشان برسند.