هوش مصنوعی: شنیدم که کرم پیله به حلزون گفت: کار کردن بدون مزد، یعنی از دست دادن عمر است.

هوش مصنوعی: ای بی‌خبر، چرا این‌قدر برای نابودی خود تلاش می‌کنی؟ هر چیزی که به دست آورده‌ای، در نهایت باعث می‌شود که تو را به خاک بسپرد.

هوش مصنوعی: در شرایطی که انسان دچار نادانی و جهل است، خود را به تیشه زدن به ریشه‌های خود و نابود کردن آنچه که او را می‌سازد، مشغول کرده است. در این حالت، مانند کسی است که چشمانش را می‌بندد و به سمت چاهی حرکت می‌کند که به سقوط و نابودی‌اش منجر خواهد شد.

هوش مصنوعی: رفیق، مانند ما باش و دقت کن که دیوارها و درهای خانه‌ات را محکم ببندی؛ زیرا نباید در آرامش و بی‌خیالی باشی، چرا که زمانه پر از ناامنی و خطر است.

هوش مصنوعی: اگر کسی تلاش و کوشش کند و بر روی خود کار کند، ارزش و مقام او کم نخواهد شد. تلاش برای پرورش و بهبود زندگی نشان‌دهنده ارزش و اهمیت اوست و کاستن از مقدار و ارزش فرد نیست.

هوش مصنوعی: کسی که مانند تو همیشه در فکر خود است، چگونه می‌تواند به دیگران محبت و توجه کند؟

هوش مصنوعی: در این روزهای پرتنش و پرحادثه، اگر روزی دچار بحران و هیجان شدید شویم، چیز عجیبی نیست، چون مرگ به دنبال زندگی و تجربیات سخت آن می‌آید.

هوش مصنوعی: مرگ من اگر به شکل پیله‌ای باشد که در آن دفن شوم، در حالی که در زمان زندگی‌ام، خوابگاه و لباس من همان است.

هوش مصنوعی: من را به کرم ابریشم نمی‌شناسند؛ چون کار من تنها این است که بر روی پارچه ابریشمی فعالیت کنم.

هوش مصنوعی: قبیلهٔ ما به خاطر فداکاری و جان‌فشانی‌اش از هر رنگ و زیبایی، درخشان و با شکوه است. هر کسی که به ما بپیوندد، مانند پرنده‌ای زیبا خواهد بود.