هوش مصنوعی: زاغی به باغ رفت و به طاووس گفت که چرا تو اینقدر مغرور و خودبین هستی در حالی که ظاهر زیبایی نداری.

هوش مصنوعی: این خط و خال را نمی‌توان توصیف کرد که چقدر زیباست و این زیبایی و رنگ را نمی‌توان گفت که چقدر فریبنده است.

هوش مصنوعی: پایش به طور ناهنجاری دارد و ظاهری ناخوشایند به نظر می‌رسد. باید به یاد داشت که او به همین شکل به راه خود ادامه می‌دهد، مانند دم روباهی که همیشه به راه خود می‌رود. رنگ پوستش هم شبیه کهرباست، که حاکی از خصوصیات خاصی است.

هوش مصنوعی: نوک پرنده‌ای شبیه جغد است که به شکل منحنی و خمیده به نظر می‌رسد. همچنین پشت آن پرنده به سمت بالا برآمده و گردن آن دو قسمتی است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیادتی در خودبینی و نادانی، فکر می‌کند که او تنها موجودی است که در این دنیا وجود دارد.

هوش مصنوعی: این موجود شایسته زندگی در باغ و فضای سبز نیست و این فرد بی‌استعداد، لایق چنین تمجید و ستایشی نیست.

هوش مصنوعی: از روی بخل و خودخواهی نمی‌توان به راه او رفت، زیرا کسی که به هوس‌ها و آرزوهای خود تسلیم شده، به زمین افتاده و به نوعی جانش را از دست داده است.

هوش مصنوعی: طاووس با لبخند گفت که نظر تو نادرست است، زیرا هیچ‌وقت فرد بداندیش سخن راست نمی‌گوید.

هوش مصنوعی: مردم همیشه از زیبایی و خوبی ما تعریف و تمجید کرده‌اند، اما هیچ‌کس نمی‌تواند دلیلی برای این تعریف‌ها ارائه دهد؛ چرا که این فقط یک ادعاست.

هوش مصنوعی: بدگویی تو به خاطر بیماری دل توست، زیرا از دل پاک و نیت سالم این گونه سخن نمی‌آید.

هوش مصنوعی: ما هیچ وقت عیوب خود را هنری ندانسته‌ایم. بهتر است کسی که به خودخواهی گرفتار است، به عیب‌های خویش نگاه نکند.

هوش مصنوعی: گاهی با زیبایی و طراوت به باغ می‌روم، اما چشمم به خاطر شرم و پشیمانی به زمین می‌افتد.

هوش مصنوعی: ما تنها آنچه را که مقدر و نصیبمان بوده است، دریافت کرده‌‌ایم، اما زاغ‌ها هر جا در پی دزدی هستند و باز، بدون خوردن به سراغ غذا می‌روند.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که تنها عیب قابل مشاهده در من، پای زشت و ناهنجار من است و سایر نقص‌ها و مشکلاتم در کجایی دیگر است که کسی به آن‌ها توجهی نمی‌کند. به نوعی، احساس می‌کند که فقط یک ویژگی ظاهری او مورد انتقاد قرار می‌گیرد و دیگر نقص‌ها کمتر دیده می‌شوند.

هوش مصنوعی: به عمد هیچ زیور و زینتی به زندگی و شخصیت خود نیفزوده‌ام، زیرا وجود من بدون این آرایش‌ها، خالص و بی‌نیاز است، دوست عزیز.

هوش مصنوعی: ما تنها برای زیبایی و جذابیت، صحبت نکردیم و هیچ چیزی را درخواست نکردیم، اما آسمان به ما آنچه را که می‌خواستیم، عطا کرد.

هوش مصنوعی: کسی که با دقت و مهارت ما را به وجود آورد، بر من افزود و آنچه را که در خلقت تو کم بود، جبران کرد.

هوش مصنوعی: در هر گروهی افراد با ویژگی‌های مختلف وجود دارند؛ برخی خوب و برخی بد هستند، درست مانند اینکه در یک قبیله هم پرنده‌های زشت و خراب‌کار وجود دارند و هم پرنده‌های نیکو و شکوهمند.

هوش مصنوعی: اگر صد سال هم زاغ را در دجله بشویند و تمیز کنند، وقتی به آن نگاه کنی، باز هم همان پرنده سیاه و زشت خواهد بود.

هوش مصنوعی: هیچ پرنده‌ای مثل من نمی‌تواند پر تو را بسازد، زیرا آن پرنده نیز مانند من با زیبایی پرش دچار مشکل است.

هوش مصنوعی: هیچکس آزادی تو را از تو سلب نکرده است، اما ما همیشه در دید صیاد گرفتار زندانی هستیم.

هوش مصنوعی: فرماندهٔ آسمان وقتی حکمی نوشت و به کسی داد، هیچ‌کس اعتراضی نمی‌کند که آیا این حکم درست است یا غلط.

هوش مصنوعی: ما را برای مشاوره و مشورت به اینجا دعوت نکرده‌اند، زیرا وجود ما و اندیشه‌مان برای عالم پیر و کهن، مانند ثروتی است.

هوش مصنوعی: آدمی نادان به کتابی نگاه کرد و فکر کرد که همه‌چیز را می‌داند. خودخواهی به او اجازه داد که سوار کشتی شود و تصور کرد که می‌تواند آن را هدایت کند.

هوش مصنوعی: ما زشت نیستیم، بلکه این تو هستی که درک درستی نداری. این قضاوت منفی ناشی از دیدگاه محدود توست.

هوش مصنوعی: چرا باید طاووس به خاطر زشت بودن زاغ، مورد سرزنش قرار بگیرد؟ این نکات در دفتری که به قضا و تقدیر مربوط می‌شود، ثبت شده است.