هوش مصنوعی: ای نسیم نوبهاری، آرام و با لطافت بیا، چون حال و روز من را دیدی، آیا رازی در دل داری که پنهان است؟

هوش مصنوعی: به آن گروهی از زیبایی‌ها که جمع شده‌اند، بگو که من هم از میان عاشقان، یک بنده هستم.

هوش مصنوعی: با زاری و دل‌سوزی، به تو سلامتی می‌آورد، نه فقط در یک لحظه، بلکه هر صبح و شب برایت سلامتی به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: زمین با ناله و زاری می‌گوید: حالا که من به خاک تبدیل شدم و در ذلت و خواری به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: به این فکر کن که از اندوه و زاری کسانی که در سوگ هستند بترسی، و از ناله و فریاد کسانی که شب‌ها بیدار می‌مانند بپرهیزی.

هوش مصنوعی: من هرگز فکر نمی‌کردم از چهره‌ات چنین مسائلی ناشی شود؛ از چنین چهره‌ای انتظار نمی‌رفت که این چیزها رخ دهد.

هوش مصنوعی: زیبایی و خوبی ظاهر انسان تأثیر زیادی بر روی اطرافیان دارد؛ چهره زیبا موجب می‌شود که خوبی‌ها و نیکی‌ها بیشتر به چشم بیایند، در حالی که چهره زشت یا ناهنجار نمی‌تواند زیبایی و خوبی را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: در دوری از تو، مرا از زمین و زمان بر ندار و به حال من توجه کن که بهتر از این نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: تو فردی نیکو هستی، باید از زشتی‌ها دوری کرد. حالا که بهشتی هستی، بگذار زشتی‌ها در دوزخ باقی بمانند.

هوش مصنوعی: من به دام تو افتاده‌ام، چرا بی‌خبر هستی؟ این‌گونه بی‌رحم و سنگدل چرا؟

هوش مصنوعی: شکوه و درد و غم من نمی‌تواند به حال کسی فایده‌ای داشته باشد. این پشیمانی و رنج من، هیچ سودی ندارد.

هوش مصنوعی: دل خود را به دست خود خراب کرده‌ام و حالا به خاطر این کار پشیمانم، اما این پشیمانی چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در عشق به اندازه من گیج و متعجب نیست و هیچ‌کس در احساسات عاشقانه‌اش به اندازه من سرگردان نشده است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر عشق و شوق تو سرگشته و بی‌قرار شده است و تو هیچ تلاشی نکردی تا به درمان این درد و آوارگی دل من کمک کنی.

هوش مصنوعی: تو چهره‌ات را پنهان کرده‌ای و من از این فاصله احساس تنهایی و دوری می‌کنم. تو دیگر به من توجهی نداری و این موضوع مرا رنجیده خاطر می‌کند.

هوش مصنوعی: متاسفانه! هر شبی که بیدار می‌شوم، بوی پرسش تو مثل بیماری به جانم می‌نشیند.

هوش مصنوعی: اگر دهان یک دردمند به خاطر لب‌های شیرینی که دارد، شیرین صحبت کند، چه ایرادی دارد؟

هوش مصنوعی: از این که به دنبال شکل ظاهری چیزها باشم، کناره‌گیری کردم؛ زیرا آن هدفی را که به دنبالش بودم، نیافتم.

هوش مصنوعی: وقتی که نزدیک من نیستی و روزی برایم دعا نمی‌کنی، شب به خیر و شادی باشد! من رفتم و حالا تو می‌دانی چه احساسی دارم.

هوش مصنوعی: من این خاری را از پای خود برمی‌دارم و بار سنگین را از دوشم کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: من دردهای زیادی را به خاطر دوری تحمل کردم و رنج‌های فراوانی را از جدایی تو متحمل شدم.