هوش مصنوعی: به هیچ چیز وابسته نباش، چون عشق ابتدایش نیاز به شجاعت و قدمی محکم دارد.

هوش مصنوعی: این مکان، باغ و فرزندان تو به گونه‌ای هستند که به تو غل و زنجیری می‌بندند و تو را در مسیر خود نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: به دلیل بدی اوضاع و شرایط، هر چه که داشته را از دست داده است.

هوش مصنوعی: دل که جایگاهی برای ارتباط با حقیقت و وحدت است، باید آن را پاک نگه داریم، چرا که این دل، محلی برای خلوت و نزدیکی با خداوند است.

هوش مصنوعی: به جز عشق و محبت به آن یک نفر، به چیز دیگری دل نبند و توجه نکن. دل و ذهن خود را صرف چیزهای زودگذر نکن.

هوش مصنوعی: در این بیت به این معنا اشاره شده است که هر چیزی از جمله دیوارها و فضای اطراف تو می‌تواند به اندازه ستاره‌ها و آسمان ارزشمند باشد. به عبارت دیگر، آنچه که در اطراف ما هست، می‌تواند به زیبایی و اهمیت آسمان و کهکشان‌ها تشبیه شود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که هر ذره‌ای از کائنات با تو سخن می‌گوید و به تو هشدار می‌دهد که در دنیا مغرور نشوی و به خود نبالید.

هوش مصنوعی: برای ساماندهی امور دینی، باید بر خداوند توکل کنی و اصل را به او بسپاری؛ اما برای اداره و مدیریت مسائل دنیوی، بهتر است آن را به افراد باتجربه و کاردان واگذار کنی.

هوش مصنوعی: چقدر از این حالت ناپایدار و گذرا می‌گذری؟ چرا که ازل در ابد وجود دارد و تو همواره در حال تغییر و ترک این دنیا هستی.

هوش مصنوعی: عشق باعث می‌شود که کسی با شوق و شعف در دل خود آتش ایجاد کند و این آتش را به جنگل و طبیعت خود بپاشد.

هوش مصنوعی: وقتی که عقل و درک خود را در جیب خود نگه‌داری، چگونه می‌توانی به درستی وارد مسیری بدون شک و شبهه شوی؟

هوش مصنوعی: به محض اینکه عشق یا علاقه به تو کم‌کم دور شود، راه‌های زیادی برای ارتباط با دوستی که به تو نزدیک است وجود دارد.

هوش مصنوعی: کسی که در جستجوی آشنایی است، از دنیا فردی می‌خواهد که در این دریا غرق شده باشد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از وجود خود آگاهی و خبر داری، به پرستش و عشق به معشوق خود تمایل خواهی داشت.

هوش مصنوعی: چشم تو هنوز به نور آگاه نشده است، به همین خاطر در تاریکی گرفتار شده‌ای و از آن دوری.

هوش مصنوعی: چشم تو به عالم پنهان باز نشده است، به همین خاطر در تاریکی فرو رفتی و دچار نقص و مشکل شدی.

هوش مصنوعی: مسیر و راهی که باید با تمام وجود و جان طی شود، چگونه می‌توان با بار و بارکش به آن راه سفر کرد؟

هوش مصنوعی: اگر دل خود را مانند دهی ویران کنی، در آن صورت می‌توانی در سنگ و خاک نیز آب به وجود آوری.

هوش مصنوعی: به خانه نرو، چون خانه در بند و زندان است و به زیور و زرق و برق هم توجه نکن، چون آن‌ها ارزش واقعی ندارند و تو را به دام می‌اندازند.

هوش مصنوعی: زر و نام آن چیست؟ چه کسی می‌تواند از مردار استفاده کند؟ تنها سگ و کفتار هستند که به اجساد روی می‌آورند.

هوش مصنوعی: اگر شانس و اقبال نباشد، داشتن ثروت چه فایده‌ای دارد؟ و اگر زیبایی وجود نداشته باشد، چه سودی از داشتن خانه‌ و کاشانه‌ای است؟

هوش مصنوعی: مردان با زیبا جلوه دادن خود نابود می‌شوند و دل‌ها به خاطر آرزوهای زیاد، پر از حسرت و غم می‌شوند.

هوش مصنوعی: عاشق خدا چه کار از او برمی‌آید؟ اما خداوند چه بار و باری را بر دوش او می‌نهد؟

هوش مصنوعی: من به خاطر ارزش‌های خوب و معنوی، روستای خود را آباد کردم و از کارهای بیهوده و افراد بی‌هوده دوری کردم.

هوش مصنوعی: در این دنیا، خداوند به بندگی او پاداش نداد و او از بندهای دنیا آزاد نشد.

هوش مصنوعی: تو از عالم الهی هستی، ای خدا! دل انسانی را از این دنیای مادی آزاد کن.

هوش مصنوعی: تا کی این پرنده و کنیزک را دنبال کنی؟ خودت را رها کن، که دوباره آزاد خواهی شد.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای که در قفسی زندانی است، هرگز نمی‌تواند آشیانه‌ای بسازد، و ماتحتی که در تنگنای زندگی به سر می‌برد، به هیچ دانه‌ای دسترسی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: عشق و محبت ما چنان عمیق و بی‌پایان است که هیچ چیزی جز آن نمی‌تواند در دل ما جا بگیرد. زیبایی و دلربایی که در وجود ما هست، فراتر از هر چیز دیگری است و به هیچ‌کس جز آن عشق تعلق ندارد.

هوش مصنوعی: غار ما جایی است برای پلنگان و موجودات قوی، نه برای افرادی ضعیف و بی‌عمل.

هوش مصنوعی: کسی که در دنیا هیچ سرمایه‌ای ندارد، چطور می‌تواند با آگاهی از آن، به گوشه‌ای برود؟

هوش مصنوعی: تشنگان در این محل می‌توانند با تمرین و تلاش به آرامش و بهشت واقعی دست یابند.

هوش مصنوعی: تنهایی و گرسنگی، سکوت و شب‌زنده‌داری، این‌ها واقعاً راهنمای سالکان هستند.

هوش مصنوعی: در مسیر کمال، چهار حالت وجود دارد که شامل فقر، حیلت و ابدال می‌شود.