هوش مصنوعی: اگر بدون تفکر به ذکر بپردازیم یا علم را بدون عمل جستجو کنیم، دل بدون عشق و احساس، همچون چشمی است که فقط پر از اشک و غم است.

هوش مصنوعی: حلقهٔ یاد خدا نمایانگر عشق و محبت دل من است، و نالهٔ ما از غم و اندوهیست که به خاطر دوری از زیبایی‌های تو احساس می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وقتی یاد خدا در دل انسان جا بگیرد، صدا و نداهای دل او به شکل‌های مختلف، هم بلند و هم آرام، به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کس که نام خدا را می‌شنود، اگر ناله و فریاد هم نکند، باز جایز است که دلش از درد و غم پر باشد.

هوش مصنوعی: کسی که به عمق معانی و رمزهای حروف آگاه است، نیازی به زبان ندارد و می‌تواند معانی را بدون سخن گفتن درک کند.

هوش مصنوعی: اگر نتوانی از او سپاسگزاری کنی، در دل خود به فکر او و یادش باش.

هوش مصنوعی: اگر لال و خاموش شوی و ندانی چه می‌گویی، پس به چه کسی صحبت می‌کنی؟

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی فردی را نمی‌شناسی، چگونه می‌توانی او را ستایش کنی یا درباره‌اش صحبت کنی. اگر آشنایی با او نداشته باشی، از چه چیزی می‌توانی تعریف یا تمجید کنی؟

هوش مصنوعی: دل ساده در برابر کارهای ضعیف و ناپایدار ضعیف می‌شود، اما وقتی به علم و دانش پرداخته می‌شود، به نتایج درست و معقول می‌رسد.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که چهره‌ات متعلق به چه کسی است؟ اگر نمی‌دانی، فریاد بی‌مورد و بی‌هدف چیست؟

هوش مصنوعی: دل انسان نیازمند صدایی است که آن را به حضور برساند؛ زیرا وقتی قلب در کنار محبوب باشد، همچون معراج و اوج گرفتن است.

هوش مصنوعی: اگر دل تو با زبانت یکی نشود، صحبت کردن درباره‌اش ناپسند است و در واقع تلاشی بیهوده به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: دوست باید دل و زبانش هماهنگ باشد تا بتواند به خوبی از نام نیک او یاد کند.

هوش مصنوعی: دل اگر پر از احساسات و زیبایی‌ها باشد، هر چه که بخواهی و نیاز داشته باشی، به راحتی از زبان تو جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: در قلبت چیزی با ارزش وجود دارد که باید از آن محافظت کنی. برای این کار به راهنمایی و نصیحت بزرگترها نیاز داری.

هوش مصنوعی: پیر می‌داند که چه کسی شایسته یادآوری است. هر کس که بدون فکر و درک درست چیزی را بیان کند، لایق این ذکر نیست.

هوش مصنوعی: اگر همه را به یادآوری و ذکر خدا مشغول کنی، هرگز از ناامیدی دور نخواهی شد.