هوش مصنوعی: ای کسی که آن‌قدر خوشحالی که دیگران تو را دانا و عالم می‌نامند.

هوش مصنوعی: به دور بدعت نگرد و با حرف‌های بی‌فایده مشغول نشو، زیرا آنچه را که خدا و رسول گفته‌اند، کافی است.

هوش مصنوعی: وقتی که حقایق روشن و واضح هستند، چرا اجازه می‌دهی به خودت که دچار تردید شوی؟ ای کسی که در سختی هستی، باید به روشنی‌ها توجه کنی.

هوش مصنوعی: چه کسی در فریفتنِ ورق و کتاب دستی دارد؟ یا چه کسی به نیرنگ، فصل و باب را ترتیب داده است؟

هوش مصنوعی: سخن راست به معنای درست و منطقی بودن است و وقتی به دور از تفسیرها و پیچیدگی‌ها بیان شود، تاثیر بیشتری دارد.

هوش مصنوعی: حماقت و نادانی افراد عادی را آزار می‌دهد، اما افراد خاص و با دانش را به خود آزرده می‌سازد.

هوش مصنوعی: روشنی تو نباشد، نوری به دیگران نده و اجازه نده که دروغ بگویند.

هوش مصنوعی: یک دانشمند به دربار امیر مرو می‌رود و از خود می‌پرسد این آمدن و رفتن چه معنایی دارد؟ در واقع او به خود می‌گوید که بهتر است از این سفر گام به عقب بردارد و بی‌فایده نباشد.

هوش مصنوعی: چند بار باید مانند آب در گردش باشی و مانند آتش در دل خاموشی را تجربه کنی؟ سرانجام باید به جایی برسی که چادر خود را بر پا کنی و آرامش را بیابی.

هوش مصنوعی: چه جای شگفتی است اگر مردی با چادر و موزه (نوعی کفش) زندگی کند، وقتی که روزگار او به این شکل است و نعمتش این قدر محدود.

هوش مصنوعی: لشکری از ترکان و خوراک‌های نامناسب، در برابر آستان مقدس امام حاضر شده‌اند.

هوش مصنوعی: چه کسی می‌تواند با فرد دانا هم‌نظر باشد؟ در یک خیمه، بیست نفر مولانا هستند.

هوش مصنوعی: به طور طبیعی، به دلیل وجود مزاحمت‌ها و فکرهای بی‌فایده، مدارس از دانش‌آموزان خالی شده‌اند.

هوش مصنوعی: یک مفتی در کشور باید به مسائل مهم و اساسی توجه کند و اجازه ندهد که به موضوعات بی‌ارزش و بی‌محتوا پرداخته شود.

هوش مصنوعی: در آنجا که وجود بتان پر از محبت و دلسوزی است، نباید بروی، زیرا چشم‌ها به تماشای آنها دوخته شده‌اند.

هوش مصنوعی: چرا باید به خاطر آن معشوق غمگین و در حال نابودی بود؟ چه فایده‌ای دارد که دل را از دست شخص عاقل و دانشمند جدا کنیم؟

هوش مصنوعی: اگر بخشی از چادر باز شود، شوق دیدار آن‌قدر زیاد است که تو در حال نماز هم سر از سجده برمی‌داری.

هوش مصنوعی: از چهره‌ی آن معشوقان زیبا نمی‌توان چشم برداشت، چون جذابیت و زیبایی آنها انسان را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: در آغوش کسی که طلا به تن کرده است، دل‌های زیادی وجود دارند که به خاطر او دچار زخم و آسیب شده‌اند.

هوش مصنوعی: خیمه را محکم کرده‌اند و از درونش بت وجود دارد، در حالی که از بیرون، زنجیری به دور آن پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: بر خیال معشوقی که می‌شنوی، دور خودت زنجیری بسته‌ای، این چه حالتی است؟

هوش مصنوعی: بخششی که به دل معشوق وارد شد، باعث شد که خیمه‌اش را به عشق خود آغشته کند و آن را در گل و لای قرار دهد.

هوش مصنوعی: هر دو جان مانند بیدی که در باد می‌لرزد بی‌ارزش شده‌اند و در خطر قرار دارند.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زندان بیفتد، روزی دیگر به طور کامل از آنجا رهایی پیدا می‌کند.

هوش مصنوعی: خداوند، هرچند به صورت ظاهری و برای مدتی مرا به خود مشغول کرده، اما من همچنان به مانند میخی در زمین این خیمه ثابت و پابرجا هستم.

هوش مصنوعی: سریع طنابش را پاره کردم و او را از دیدم دور کردم تا خوابش ببرد.

هوش مصنوعی: اگر بخواهیم به زبان ساده توضیح دهیم، این جمله به این معناست که پس از مرگ، آنچه که از دانش و علم انسان باقی می‌ماند، به او در دنیای دیگر کمک می‌کند و وجودش را ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: پس چرا باید در زندگی خود بی‌دلیل به چیزهای اضافی و بی‌فایده دامن بزنیم؟ و به دنبال چیزهایی باشیم که ما را به زبونی و ضعف می‌کشاند؟

هوش مصنوعی: چند ورق کتاب را مطالعه کرده و با افرادی بی‌فایده و بی‌خود به بحث و جدل بپردازید.

هوش مصنوعی: زمانی که کسی با جهل و نادانی به خود مغرور می‌شود و در تلاش است که خود را بزرگ‌تر از آنچه که هست به نمایش بگذارد، دیگران به او می‌گویند که تو مردی شجاع و اهل هنر هستی.

هوش مصنوعی: علم را نباید با مال و ثروت و مقام گره زد؛ در مسیر دانش، به دلیل حرص و طمع نباید خود را به درون چاه گرفتار کنی.

هوش مصنوعی: با تلاش و سختی بسیار و درگیر شدن با چالش‌ها، در نهایت به مقام و جایگاه قضاوت دست پیدا کرده‌ای.