هوش مصنوعی: یک پیرمردی بود که در مورد داستان‌ها و روایت‌های عجیب و غریب صحبت می‌کرد و در حالی که چشمانش را بسته بود، ادعاهایی بزرگ و گزاف مطرح می‌کرد.

هوش مصنوعی: در سخنی از او، برای احترام و ارزشش دلیلی خواستم و به خاطر زیبایی ظاهری‌اش، مهر و محبت او را کاهش دادم.

هوش مصنوعی: یکی از پیروان او که به شدت ناراحت بود، گفت: از این حرف بگذر.

هوش مصنوعی: او خود دلیل است و نیازی به دلیلی دیگر نداری. برای فهم و تفسیر آسمان و چگونگی آن، نیازی به جبرئیل نداری.

هوش مصنوعی: هر چیزی که دل به تو می‌گوید را بشنو و اگر در بحث و جدل هستی، به مدرسه برو و آنجا مشغول یادگیری شو.

هوش مصنوعی: زمانی که به خشم و غضب تو نگاه کردم، تصمیم گرفتم که تسلیم شوم و سکوت اختیار کنم.

هوش مصنوعی: اگر تسلیم نمی‌شدم، در این حالت، شاخ و بال مرا مانند مرغی در هم می‌پیچیدند.