هوش مصنوعی: شاعر کسی است که در میان افراد بی‌ارزش و ناچیز، درهای دانش و خرد را باز می‌کند و به تفکرات عمیق یونان توجه دارد.

هوش مصنوعی: انتقاد و توصیف آنها باعث دردسر و زحمت برای انسان می‌شود و بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: ممدوح در خواب شیرین به سر می‌برد و من در حالی که به ستایش او فکر می‌کنم، از چشمانم اشک می‌ریزد.

هوش مصنوعی: در شب تلاش کن و در روز به کار خود ادامه بده؛ همه اینها را برای ثبت و ضبط کارهایت انجام بده.

هوش مصنوعی: اگر راوی را از حال و روز خود در کنار دیگران بیاندازی، او متوجه خواهد شد و از زیبایی زندگی لذت خواهد برد.

هوش مصنوعی: برای اینکه با او سلام کنی و صحبت را به پایان برسانی، باید شعر بخوانی.

هوش مصنوعی: او به تو می‌گوید که: به درستی سخن گفتی، زیرا در تعریف و ستایش ما کلمات خوبی به کار بردی.

هوش مصنوعی: نقد را پس بگیر و دوباره کاری کن تا بار دیگر به ما تقدیم شود.

هوش مصنوعی: وقتی که صدای او را بشنوی، خودت را فراموش می‌کنی و نمی‌دانی چطور به حال و روز غمگینت برگردی.

هوش مصنوعی: شاعر در اینجا از زیبایی شعر و تاثیر آن بر مخاطب صحبت می‌کند. او خواسته است که با نازکی و ظرافت خاصی، قلم را به نویسندگی وادارد تا احساسات و زیبایی را به تصویر بکشد.

هوش مصنوعی: وقتی که به وعده‌ات بیایی، متوجه می‌شوی که در قلب او بسته است، همانند دربی که به روی سنگ محکم بسته شده است.

هوش مصنوعی: دلِ نگهبان درد و رنج را به آرامی به خود جلب کن و او را با محبت و گرما نرم‌خو کن.

هوش مصنوعی: هرگاه تو را به پیش او راه دهند، او با چهره‌ای تند و عبوس به دربان نگاه می‌کند.

هوش مصنوعی: ای خر بی‌فهم، آیا قرار این بود؟ چیزی که من گفتم، بارها همین بود؟

هوش مصنوعی: از من پرسید که امروز چه روزی است و به من گفت که چه زمانی برای کار کردن مناسب است.

هوش مصنوعی: پس به او نگفته‌ای که حالش چطور است، و از ناملایماتی که دارد، از او نپرسیده‌ای.

هوش مصنوعی: بنویسد بر تو آنچه لازم است و می‌تواند به گونه‌ای که از سه خروار، یک تای آن را ادا کند.

هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا به مقام و ثروت رسیده، چقدر می‌تواند به دیگران کمک کند؟ او باید بیشتر از بیست، بخشنده باشد.

هوش مصنوعی: بیست را مثل غریبی که درد را در دل دارد، در حالی که پنج نفر هم از نیمه راه برگشته‌اند.

هوش مصنوعی: وقتی تو در زندگی باقی بمانی، با وجود این که در گذشته مشکلات و سختی‌هایی را تجربه کرده‌ای، در حال حاضر وضعیتی بهتر از آنچه بودی خواهی داشت. به نوعی، به نظر می‌رسد که با گذشت زمان، اوضاع به نفع تو تغییر کرده است و می‌توانی به روشنی و به آرامی در زندگی ادامه دهی.

هوش مصنوعی: سر دروازه را نمی‌توان به خاطر جراحت بست، چون زمانی که میرد در مستی، بی‌تابی و آشفتگی در او زیاد می‌شود.

هوش مصنوعی: ای دانشمند، چهره‌ات را بر باد نگذار، زیرا خداوند این جهان را بر آب بنیاد گذارده است.

هوش مصنوعی: سخن از آسمان به زمین آمده است، پس آن را محکم و ریشه‌دار کن، مانند میخی که به زمین فرو می‌رود.

هوش مصنوعی: به فردی که دارای دانش اندکی است، از دل او صحبت کن و او را آگاه کن. به روح و جان او نیز خسارتی نرسان.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که با توجه به مقام و جایگاهی که انوری در شعر دارد، چگونه می‌توان شاعران دیگر را با او مقایسه کرد؟ به عبارتی، انوری به عنوان یک شاعر بزرگ و برجسته، معیاری برای سنجش دیگر شاعران است و رتبه و جایگاه آن‌ها پس از او مشخص می‌شود.

هوش مصنوعی: مردانی که در زمان‌های گذشته تلاش کردند تا نام خود را بلند و مشهور کنند.

هوش مصنوعی: اگرچه شاعران از نظر فضیلت برتر بودند، اما تلاش و همت آنها باعث شد که از دیگران جلو بیفتند.

هوش مصنوعی: گنج‌ها را در کنار هم می‌چیدند تا کسانی که ستایش می‌کردند، از آن‌ها استفاده کنند.

هوش مصنوعی: من که در این گنجینه پنهان نشسته‌ام، در جهانی به این بزرگیو بی‌کران، کجا می‌توانم پنهان شوم؟

هوش مصنوعی: تا کی باید شرمندگی این گروه را تحمل کنم؟ بهتر است که نان این‌ها را فراموش کنم، حتی اگر به خاطر آن دچار سختی شوم.

هوش مصنوعی: به خاطر حرص و طمعی که در دل دارم، داستانی از من باقی نخواهد ماند و هیچ شکایتی از زندگی یا آسمان نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: در چهره او مانند پسته خندان هستم، هرچند که از پایین‌ترین جاها روزی من تامین می‌شود.

هوش مصنوعی: کاش دوستی در میان ما بود، تا تو هر نیمه‌ای از وجودت را با من در میان می‌گذاشتی!

هوش مصنوعی: در این دنیا نتوانستم دوستی را پیدا کنم که دل مرا نشکند.