هوش مصنوعی: در تاریکی ظلم، مسیر عدالت به وضوح وجود ندارد و برای رسیدن به آن نیاز است که هم دل و هم تلاش فراوانی به کار گرفته شود.

هوش مصنوعی: سَرنوشتِ کسانی که به ظلم و ستم زندگی می‌کنند، به زودی به شرمندگی و نابودی خواهد انجامید.

هوش مصنوعی: دود دل، به معنای ناراحتی و اندوهی که در دل فرد است، باعث ویرانی و بی‌رحمی می‌شود. کسانی که ظلم می‌کنند، باید بدانند که نتیجه اعمال آن‌ها بسیار بد خواهد بود و در نهایت خودشان متضرر خواهند شد.

هوش مصنوعی: ستم و ظلم، دل انسان را تیره و تار می‌کند، اما عدالت مانند نوری درخشان، دل را روشن و شاداب می‌سازد.

هوش مصنوعی: مرد باید از ظلم و ستم دوری کند تا بتواند با عدالت و انصاف زندگی کند و این اخلاق نیکو باید در وجود او ریشه دوانده باشد.

هوش مصنوعی: کدام جنایت بدتر از این است که خون انسان ریخته شود؟ و سپس از زبان هر کس به ناحق سخن گفته شود؟

هوش مصنوعی: در ریشه و اساس این حکومت، هیچ چیزی مانند دعای نیازمندان، قدرتی برای تغییر وضعیت ندارد.

هوش مصنوعی: نگران نباش که برای ساختن باغ و هزینه‌های آن، همه چیز از درآمد یتیمان تأمین می‌شود.

هوش مصنوعی: باغ خود را که پر از گل‌های زیبا و معطر است، رها کرده و به سراغ هیزم و میوه‌ای رفته‌ام که متعلق به شخص دیگری است.

هوش مصنوعی: در شب تاریک، او با کار و تلاش خود نخ می‌ریسد و در روز با زحمت خود نانی به دست می‌آورد که نتیجه‌ی خون جگرش است.

هوش مصنوعی: سپس، این‌طور است که ظالمی در پی تلاشی برای مقابله با توست، یا ای زنده.

هوش مصنوعی: پیره‌زنی که در نیمه‌های شب آه و ناله می‌کند، به قدری صدای او طاقت‌فرساست که انگار بر روی آسمان تاریک اثر می‌گذارد و آن را تاریک‌تر می‌کند.

هوش مصنوعی: آه از خواب رفتگان پرخاشگر! به خاطر طوفان اشک بیدارها.

هوش مصنوعی: به قدری مشاهده کردم که دعاهای زنان سالخورده به طور ناگهانی و بی‌نتیجه به سرنوشت بدی انجامید و به جای نیکی، سرانجام خونریزی و خشونت به بار آورد.

هوش مصنوعی: اگر بر کسی ظلم کنی، حتی اگر کمی باشد، در واقع به حقیقت و راستی آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: اگر چشمت پر از اشک شود، سرزمینت از طوفان و سیل نابود خواهد شد.

هوش مصنوعی: ای آقا، کمی صبر کن، زیرا افرادی که زبون و ضعیف هستند، در شهر اوضاع را به هم ریخته و ده را خراب می‌کنند.

هوش مصنوعی: زمانی که به کمک نیاز داری، کارهای کشور خود را به دست افرادی شایسته و عادل بسپار.

هوش مصنوعی: تو چه می‌کنی وقتی کسانی که در نوشتن دروغ می‌گویند، بر دعوی سلطنت و حق مالکیت تکیه می‌کنند و در واقع هیچ چیزی را حل نمی‌کنند؟

هوش مصنوعی: قلمی در دست گرفته‌ام و در گوشه‌ی چشمانم به زخم‌ها و مشکلات دیگران نگاه می‌کنم، مانند موشی که به دقت به جزئیات توجه دارد.

هوش مصنوعی: حلقه‌ی گردن درویش را قطع کرده و او را به خاطر مال و ثروتش به زنجیر گرفتار کرده‌اند.

هوش مصنوعی: کسی که نمی‌داند خالق او چه کسی است و نمی‌فهمد که هدف و اصل وجودش چیست، در حقیقت خودش را نمی‌شناسد.

هوش مصنوعی: دانش و آگاهی تنها مختص افراد ثروتمند نیست و کسی که به این علم دست پیدا کند، باید همیشه به یاد داشته باشد که آن را برای کمک به افراد نیازمند و ضعیف به کار بگیرد.

هوش مصنوعی: اگر تو در دستت ابزار قدرت و قانون را داری، باید شجاعت داشته باشی و به وظیفه‌ات عمل کنی، وگرنه خودت به بیراهه رفتی و به خود آسیب می‌زنی.

هوش مصنوعی: دزد را شغلش را شغلش خاتمه داد و او را کشت، اما کشتن دزد بی‌گناه چه فایده‌ای دارد؟

هوش مصنوعی: وقتی دزد و نگهبان در یک تیم باشند، هیچ‌کس نمی‌تواند به کارها و فعالیت‌های آن‌ها شک کند.

هوش مصنوعی: زمانی که در جامعه‌ای سیاست و تدبیر وجود نداشته باشد، نشانه‌های قدرت و انتقام نیز در آن جامعه نمود نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: نیمه‌شب، دزدی بر روی بام خانه‌ای در کنار رودخانه، به سراغ یک کودک و زنی بیوه می‌رود.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که همه در تلاش هستند و در حال فعالیت‌اند، اما آن کسی که باید مسئولیت و پاداش را بگیرد، کجاست؟ به عبارتی دیگر، کسانی که مشغول کار هستند، اما کسی که باید مراقب و نگهبان این فعالیت‌ها باشد، غایب است.

هوش مصنوعی: کاروان در میانه‌ی راه دچار مشکل شد و درنتیجه، دهکده را به نوعی نیروی محافظ شهر تبدیل کرد، در حالی که تمام دارایی‌های هر دو را به غنیمت برد.

هوش مصنوعی: وقتی آن درنده‌خو به حرم می‌رسد، با نیشی خندان و شیطنت‌آمیز، به چنگال خود می‌زند.

هوش مصنوعی: وقتی که رئیس مانند کمانی بدون زه باشد، نمی‌توان با آرامش و امنیت در دهکده خوابید.

هوش مصنوعی: زمانی که یک شهر بدون نگهبان و نظم باشد، تنها یک التیام کوچک مانند زیبایی ابروهای یک مأمور می‌تواند کافی باشد تا همه چیز را تحت کنترل درآورد.

هوش مصنوعی: تیغ حاکم، مانند دیواری است که دور شهر را احاطه کرده و نشانه‌ای از قدرت اوست، در حالی که درگیری‌ها و مشکلاتی که در جامعه وجود دارد، ناشی از خشمی است که در دل‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: سر دزدان که میوهٔ دارست بر تن آسوده پارهٔ کارست به این معناست که کسانی که میوه‌ای را به دست آورده‌اند، از سرقت آن خوشحال و بی‌دغدغه هستند و برای آن کار زحمت کشیده‌اند. به عبارتی، آن‌ها به راحتی از نتیجه‌ی زحمات خود بهره‌مند می‌شوند.

هوش مصنوعی: دزد را باید در شاخه‌های درخت جستجو کرد و پاسبان باید به نوع و شکل ظاهری او توجه کند.

هوش مصنوعی: به تو این سرزمین را به ویرانی سپرده‌اند، تا اینکه قلم تو بتواند آن را تحت تأثیر قرار دهد.

هوش مصنوعی: آیا تو جز در این دنیای بی‌ارزش و پر از مشکلات کار دیگری هم داری؟

هوش مصنوعی: اگر این میوه‌ها به ثمر نرسند، پس باغ چه سودی دارد که فقط کلم در آن رشد کند؟

هوش مصنوعی: همه افرادی که در حال تلاش و کوشش هستند، مانند تیشه‌ای هستند که بر روی درختان این جنگل کار می‌کنند. یعنی فشار و تلاش بی‌پایان نمی‌تواند درختی را برای همیشه از بین ببرد.

هوش مصنوعی: اینجا به تفاوت سطح معیشت و زندگی مردم اشاره شده است. در اینجا گفته می‌شود که کشاورز باید به سختی زندگی کند و تنها به شکل محدود غذایی تهیه کند، در حالی که طبق انتظار، دیگران مانند شاه به راحتی و با لذت از غذاهای خوشمزه و لذیذ بهره‌مند می‌شوند. این بیان‌گر نابرابری‌های اجتماعی و اقتصادی است که در زندگی انسان‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: دست کشاورز که کارش به پوستین رفته، خداوند با دستی نرم بر او لطف می‌کند و می‌گوید: "بیا".

هوش مصنوعی: چند درویش به دنبال گوساله و بز و بره وارد دره شده‌اند.

هوش مصنوعی: در شب صدای بلندی می‌آید که در آن گرگ گوسفندها را می‌برد و در روز، کسی دزدکی ابزار زراعتش را می‌برد.

هوش مصنوعی: شما آنقدر خود را بزرگ کرده‌اید که دیگر از واقعیت دور شده‌اید، در حالی که کسی نیست که شبانه برایتان غذای خوب بیاورد.

هوش مصنوعی: ای کسی که برای انتقام از دیگران تلاش می‌کنی، به خاطر منافع خود از کارهای آن‌ها استفاده می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر در خشم و قهر خود باقی بمانی، هرگز نمی‌توانی بر زندگی و محیط خود تسلط پیدا کنی.

هوش مصنوعی: هر کسی که بر نفس و خواسته‌های خود تسلط نداشته باشد، نمی‌تواند سلطنت و قدرت واقعی داشته باشد و در این مسیر، هیچ موفقیتی نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: حاکم بودن به این است که هم چشم و هم دل را از حقایق بپاییم و به درستی و درایت زندگی کنیم.

هوش مصنوعی: در این بدن که متعلق به توست، اگر تو بخواهی، می‌توانی از آن آزاد شوی.

هوش مصنوعی: سلطنت به تعادل جسم وابسته است و رسیدن به کمال نیز در جستجو و تلاش برای آن میسر می‌شود.

هوش مصنوعی: او را با اصول دین و خرد سازگار می‌دانم، اما نمی‌پذیرم چیزی را که درست نیست.

هوش مصنوعی: در این دوران پر از شوکت و جوانی، شجاعت و مردانگی خود را نشان بده.

هوش مصنوعی: اگر بر موفقیت خود پی ببری یا به خوبی این روزهای گذشته را درک کنی، می‌توانی به ارزش واقعی وجود خود پی ببری.

هوش مصنوعی: اگر همیشه و به صورت پایدار زندگی کنی، در واقع تو یک قهرمان و شخص برجسته این دوران خواهی بود.

هوش مصنوعی: هرچند که بیان حقیقت ممکن است تلخ و ناخوشایند باشد، اما پنهان کردن آن به مراتب بدتر از گفتن است.

هوش مصنوعی: اگر سخن دل‌نواز و لطیف نباشد، چگونه می‌تواند به خوبی راهنمایی کند و انسان را به سوی خوشبختی هدایت کند؟

هوش مصنوعی: هر چه من بگویم و تو متوجه نشوی، روزهای ما خواهد گذشت. امیدوارم شب تو خوش باشد.