هوش مصنوعی: ای ساقی، اگر نوشیدنی‌ات صاف نیست، یک جرعه به من بده تا از دردی که خوابم را ربوده، آرامش پیدا کنم.

هوش مصنوعی: هیچ چیز صاف و بی‌نقصی وجود ندارد. صبر کن تا من داغی و جوش دردهایم را بیان کنم و سپس لیوانی از دردهایم به من بده که بنوشم.

هوش مصنوعی: در صفی که برای صاف کردن دل‌ها بودند، درد و رنجی برای خودم برداشتند و من را به حال خود رها کردند.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم درد و دل خود را با کسی در میان بگذارم، بهتر است که این درد را در دل نگه‌دارم تا اینکه بخواهم کسی را با آن آزار دهم.

هوش مصنوعی: زمانه ما به گونه‌ای است که نمی‌توانیم کاری از پیش ببریم. آنچه از آن ماست، همین است.

هوش مصنوعی: با اینکه دوستان از دست رفتند، خوشا به حال کسانی که زود به شوق و شیدایی رسیدند!

هوش مصنوعی: دل من از عشق دوری او خسته و خالی است، هرچقدر هم او به تأخیر بیفتد، بیشتر از این نمی‌توانم تحمل کنم.

هوش مصنوعی: در بیابان هنگامی که شب می‌شود، او را سرشار از نوشی نشا‌ن بگذار و وقتی صبح می‌رسد، بگذار آرام بخوابد.

هوش مصنوعی: جای آن است که خوابگاه باشد، اگر هم خواب آلودگی وجود داشته باشد، نوشیدنی‌ای نیز برایش هست.

هوش مصنوعی: اگر روز مرگم در حال ناخوشی باشم، این جام را به من بدهید تا به خودم بیایم.

هوش مصنوعی: زمانی که مرگ به سراغم بیاید، این جام را بر روی سنگ بگذارید.

هوش مصنوعی: زمانی که دل از سینه‌ام بیرون بیفتد و به آخرین لحظات زندگی نزدیک شوم، من با در دست داشتن جامی، روی به زندگی خواهم آورد.