هوش مصنوعی: ای دل، به آثار قدیمی و نشانه‌های زمان نگاه کن و وضعیت کنونی را بررسی کن.

هوش مصنوعی: به شکل واضح و دقیق، بدون هیچ پیش‌داوری یا حدس و گمان، به راز و داستان این کودک تازه‌متولد شده نگاه کن.

هوش مصنوعی: آیا کسی که قوی و نیرومند است در حال ضعف قرار دارد یا او ضعیف است؟ آیا موقعیت او به گونه‌ای است که در حال افت و زوال است یا در اوج و پیشرفت به سر می‌برد؟

هوش مصنوعی: در این دنیا چه وضعیت‌هایی پیش خواهد آمد؟ و از چه مسائلی ممکن است دچار مشکلات و سختی‌ها شود؟

هوش مصنوعی: از حرکت و گردش این اجرام و سیارات بیرون بیا و به تماشای زیبایی‌های زندگی بپرداز.

هوش مصنوعی: بهتر است به ستاره‌ی او به دقت بنگری و از ستاره‌های دیگر فاصله بگیری تا به دور نروید.

هوش مصنوعی: تا بفهمیم و به یاد عشق، دل خود را به سخنانی پیوند بزنیم.

هوش مصنوعی: به کدام مهمانی آمده‌ای؟ ای باغ نور، چقدر شگفت‌انگیزی که چشم‌های بد از تو دور است.

هوش مصنوعی: به زیبایی و طراوت گل مانند، مثل چهره‌ی خوبان، تو همیشه خوشحال و خندان هستی.

هوش مصنوعی: تو به مانند گلی سرشار از زیبایی و شگفتی هستی، آیا نمی‌توانی نشانه‌ای از بهشت را در وجود خود نشان دهی؟

هوش مصنوعی: ای کسی که دل را سرشار از پیروزی می‌کنی، بامدادان بیدارم و چشمانم به روشنایی تو دل بسته است.

هوش مصنوعی: شما نیازها و مسائل دینی خود را در قالبی مشخص و منظم بیان می‌کنید که نشان‌دهندهٔ اهمیت و بنیادی بودن آن در زندگی شماست.

هوش مصنوعی: از بهار تو دل‌ها تازه و شاداب می‌شود و ایمان‌ها با نور و روشنایی تو شکوفا می‌گردد.

هوش مصنوعی: از تو تأثیر گرفته‌ام و شب‌زنده‌داری کرده‌ام؛ این کار باعث شده تا بر سر عقل، گل‌هایی بزنم.

هوش مصنوعی: پیغامی از آسمان به زمین فرستاده شده که نشان از افتخار و عظمت جام جم دارد.

هوش مصنوعی: عالم به وسیله نور تو روشن شد، همان‌طور که با نوشتن نام تو به راه افتادم.

هوش مصنوعی: دوست عزیزم به یادم نیست و موضوعی وجود دارد که در مصر صحبت درباره‌اش مهم است.

هوش مصنوعی: ناراحت‌کننده است که کسی با این توانایی در فن بیان، از چنین گنجینه‌ای بهره‌مند نشود.

هوش مصنوعی: محبت و مهربانی او از همه‌ی افراد قابل درک است، جز برای من که بخت و اقبال من هنوز از خواب بیدار نشده است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که حالتی شاد و خوشایند از یک درخت، چه تفاوتی می‌تواند با سایه‌ای از آن درخت بر روی زمین داشته باشد. به نوعی، این تصویر زیبایی از زندگی را به تصویر می‌کشد و نشان می‌دهد که طبیعت و زیبایی آن می‌توانند احساسات مثبت و خوشحالی را به ارمغان بیاورند.

هوش مصنوعی: من نگران نیستم اگر کشتی‌ام در دریا غرق شود، زیرا اگر این اتفاق بیفتد، دیگر دغدغه‌ای نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: ای افتخار من، من به روزگار تو مباهات می‌کنم و از نام تو به عنوان دلیلی برای افتخار یاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این دنیا تنها تو هستی که وجود داری، بگذار به‌وضوح بگویم که من هم هیچ کس هستم، اما تو می‌توانی کسی باشی که من به آن تعلق دارم.

هوش مصنوعی: از دل ابرساز، دریا را بساز و لطفی به ما کن.

هوش مصنوعی: اگر امروز دارای نعمت و ثروت هستی، می‌توانی به غم و ناراحتی پیران فکر کنی، اما ای جوان، همین امروز را غنیمت بشمار و از آن لذت ببر.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی به راحتی کسی را به دست کم بگیری، چون نه اهل تبریزیم و نه اهل شیرازی.

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام کمان و تیر ندارم، بلکه گوشه‌ای از دنیا دارم. من در این گوشه، به دلیل فقر و پیری، احساس ناتوانی و بار سنگینی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در سند زندگی من، دو یا سه درویش به طور وابسته و نزدیک به من وجود دارند.

هوش مصنوعی: آن محبت و وابستگی که به من پیدا شد، مرا همچون حلقه‌ای در دام عشق گرفتار کرد.

هوش مصنوعی: من متعلق به توام و مانند تو به درد و غم دیگران اهمیت نمی‌دهم، چرا که غم من بسیار ساده و قابل تحمل است.

هوش مصنوعی: از لطف و نیکی آن‌ها، مانند خادمان برخورد کن و یا مرا هم به عنوان یکی از خادمان خود برگزین.

هوش مصنوعی: لطفاً در این گرفتاری و چالش من را تنها نگذار، چون مانند یک خدمتکار در حال زاری و گدایی هستم.

هوش مصنوعی: خاک آن خدمتگزاران بیمار و ضعیف بهتر است از این خدمتگزاران بی‌ارزش و بی‌فایده.

هوش مصنوعی: فکرم موجب شد که دیوانه شوم، در حالی که از نتیجه‌اش هیچ نان و بهره‌ای نبردم.

هوش مصنوعی: یا مرا به حال خود بگذار و رها کن، یا اینکه مرا در عشق خود غرق کن و دیوانه‌ام کن.

هوش مصنوعی: در این دنیا، بهتر است که فقط یک نفر از دیوانگان در کنار تو باشد، زیرا همراهی با دو دیوانه مناسب نیست.

هوش مصنوعی: تا به امروز، اگرچه زندگی بر من سخت و بی‌رحم بوده، اما هرگز نتوانسته‌ام به کسی که دستش را بوسیدم، بی‌احترامی کنم.

هوش مصنوعی: من در ذهن خود، آرزویی را از دور به تصویر کشیده‌ام و در این خیال، به چیزی که در دسترس نیست، دل بستم.

هوش مصنوعی: از دعای تو بی‌نصیب نمانده‌ام و حال خوب من شاهدی بر این موضوع است.

هوش مصنوعی: اگر پا در اختیارم بود، بی‌دلیل نمی‌نشستم و راه نمی‌رفتم.

هوش مصنوعی: از این پس وقتی قلم را به دست می‌گیرم، لباس کاغذی به خود خواهم پوشاند.

هوش مصنوعی: علم همچون پوششی است که تمام داستان‌ها را در بر گرفته و درون آن، غصه‌ها و یادهای خود را نهفته دارد.

هوش مصنوعی: آیا روزی بر سر آن بنیاد دین، کاغذی خواهد شد که نشان از نابودی آن داشته باشد؟

هوش مصنوعی: هر کسی که به دیگران آنچه را که می‌خواهند می‌دهد، در واقع قدرت و اختیار خودش را در دست دیگری قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: وقتی جام او از راه درست به دست آمده، هر چند که دیر رسیده باشد، اما به خوبی و با نشاط آمده است.

هوش مصنوعی: او وقتی که با جلال و زیبایی‌اش نزد تو می‌آید، حال و احوال گذشته‌اش را به تو نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر به دنبال گنجی هستی و امسال موفق نشدی، نگران نباش؛ چون در نهایت تو باید به سراغ گنج درون خودت بروی، همان‌طور که مار به سمت لانه‌اش می‌رود.

هوش مصنوعی: لطفا به من کمک کن تا کارهایم را انجام دهم، چون اگر مثل کیخسرو به خواب بروم، دیگر من را نخواهی دید.

هوش مصنوعی: به معنای این است که من در حال نوشیدن شراب هستم و از جامی که در دست دارم می‌گریزم، زیرا حالتی سرمست و شاداب دارم و می‌خواهم آن را بیرون بریزم.

هوش مصنوعی: هرگز پایدار نخواهد بود که من به صراحت سخن بگویم، پس این گونه حرفی که می‌زنم حقیقی نیست.

هوش مصنوعی: دخترانی هستند که زیبا، باهوش و باکره‌اند و نه ماه در فکر و اندیشه به دنیا آمده‌اند.

هوش مصنوعی: تنها دل پر از غم و اندوه می‌تواند چنین سخنانی را بیان کند، وگرنه این حرف‌ها مانند نقشی بر دل سنگی باقی می‌ماند و محو نمی‌شود.

هوش مصنوعی: امروز هیچ کس نمی‌داند که آقای بزرگ چه می‌گوید.

هوش مصنوعی: زندگی را به روش خودت پیش ببر و کارهایت را انجام بده. مرا به توانمندی و مهارت برسان و فرصت‌های خوب را ببین.

هوش مصنوعی: مقداری از آن لطف و محبت خود را به من بده، شراب بخشش‌ات را در جام من بریز.

هوش مصنوعی: اگرچه در دلیر بودن تلاش کردم و به شدت عرق کردم، اما به خاطر شرم و خجالت، نتوانستم خود را ابراز کنم.

هوش مصنوعی: هرچند این موضوع شوخی به نظر می‌رسد، اما تو باید دلیل این آشفتگی را در پیشانی‌ات بگذاری.

هوش مصنوعی: مگر این بزرگواران که در برابر من ایستاده‌اند، آیا از من در فضیلت و هنر برتر نیستند؟

هوش مصنوعی: دور از این حروف هستند و به من انگشت نمی‌زنند، پرچم خود را بر دستانم نمی‌زنند.

هوش مصنوعی: هرگز به من نزدیک نشو و با من در مشاجره نپرداز، چون من به شدت ناراحت می‌شوم و نمی‌توانم درست فکر کنم.

هوش مصنوعی: در دلم تنها به یاد عشق غمگینی دارم و از خوبی‌ها و بدی‌ها در زندگی‌ام خبر دارم.

هوش مصنوعی: از آن حضوری که در آن نماز به جا آورده می‌شود، این‌گونه آموزنده است: پس از این شکسته و ناپسند، دوباره به درستی نپرداز.

هوش مصنوعی: مبادا گنجینه‌ی وجودم را خالی کنی، تا بلکه بتوانی عطر عشق مرا استشمام کنی.

هوش مصنوعی: نگران باش که جام جمشید را به دست نگیری؛ به جای آن، عدالت جمشید را در طول شب و روز رعایت کن.