اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از دست تو راضیم به آزردن خود</p></div>
<div class="m2"><p>در عشق تو قانعم به خون خوردن خود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گویی که: ببینم آن دو دست به نگار</p></div>
<div class="m2"><p>مانند دو عنبرینه در گردن خود</p></div></div>

کلیات اوحدی اصفهانی معروف به مراغی (دیوان - منطق العشاق - جام جم) به کوشش سعید نفیسی - تصویر ۱۷۷

رباعی شمارهٔ ۹۱

از دست تو راضیم به آزردن خود
در عشق تو قانعم به خون خوردن خود
گویی که ببینم آن دو دست به نگار
مانند دو عنبرینه در گردن خود

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به عشق و درد ناشی از آن اشاره می‌کند. او می‌گوید که از تو راضی است حتی اگر خود را آزرده کند و در عشق تو قانع است به تحمل رنج و خون خوردن. او همچنین از زیبایی دو دست محبوبش صحبت می‌کند و آن‌ها را به دو عطر دل‌انگیز تشبیه می‌کند که بر گردن خود آویزان است.

رباعی شمارهٔ ۸۹

رباعی شمارهٔ ۹۰

هوش مصنوعی: من از اینکه به خاطر عشق تو خود را آزار دهم رضایت دارم و حتی برای تحمل درد و رنج نیز آماده‌ام.

از دست تو راضیم به آزردن خود

در عشق تو قانعم به خون خوردن خود

هوش مصنوعی: انگار آن دو دست که شبیه به عطر خوشبوی عنبر هستند، در گردن زیبای او آویزانند.

گویی که: ببینم آن دو دست به نگار

مانند دو عنبرینه در گردن خود

رباعی شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده