اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب! نه دلم بستهٔ غمهای تو بود؟</p></div>
<div class="m2"><p>چشمم شب و روز غرق نمهای توبود؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر جرم و خطای من چه میگیری خشم؟</p></div>
<div class="m2"><p>چون جمله به امید کرمهای تو بود</p></div></div>

کلیات اوحدی اصفهانی معروف به مراغی (دیوان - منطق العشاق - جام جم) به کوشش سعید نفیسی - تصویر ۵۱۰

رباعی شمارهٔ ۸۶

یارب نه دلم بسته غمهای تو بود
چشمم شب و روز غرق نمهای توبود
بر جرم و خطای من چه میگیری خشم
چون جمله به امید کرمهای تو بود

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر از دلش که بر غم‌های معشوق غرق است می‌گوید و به این اشاره می‌کند که چشمانش همیشه پر از اشک است. او از معشوق می‌خواهد که از خشم خود به خاطر گناهانش بگذرد، زیرا همگی به امید رحمت و بخشش او هستند.

رباعی شمارهٔ ۸۴

رباعی شمارهٔ ۸۵

هوش مصنوعی: ای خدا! آیا دل من در بند غم‌های تو نبود؟ آیا چشمانم در شب و روز به شدت در اشک‌های تو غرق نبود؟

یارب! نه دلم بستهٔ غمهای تو بود؟

چشمم شب و روز غرق نمهای توبود؟

هوش مصنوعی: چرا به خاطر اشتباهات من عصبانی می‌شوی؟ چرا که همه چیزم به امید بزرگواری‌ها و لطف‌های تو بوده است.

بر جرم و خطای من چه میگیری خشم؟

چون جمله به امید کرمهای تو بود

رباعی شمارهٔ ۸۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده