اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۸۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گندم گونی که همچو کاهم بربود</p></div>
<div class="m2"><p>نه مهر ز من خورد و نه خود مهر نمود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از غصهٔ ما به ارزنی باک نداشت</p></div>
<div class="m2"><p>یک جو نظری به جانب ماش نبود</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۸۵

گندم گونی که همچو کاهم بربود
نه مهر ز من خورد و نه خود مهر نمود
از غصه ما به ارزنی باک نداشت
یک جو نظری به جانب ماش نبود

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از غم و بی‌توجهی گندم سخن می‌گوید. او احساس می‌کند که گندم نه تنها محبت او را پاسخ نداده، بلکه به درد و غصه‌اش نیز توجهی نداشته است. در واقع، این گندم نماد بی‌اعتنایی و سردی است که هیچ احساسی نسبت به او ندارد.

رباعی شمارهٔ ۸۳

رباعی شمارهٔ ۸۴

هوش مصنوعی: گندم‌گونی که مانند کوه بود، نه محبت من را پذیرفت و نه خود محبت نشان داد.

گندم گونی که همچو کاهم بربود

نه مهر ز من خورد و نه خود مهر نمود

هوش مصنوعی: او هیچ اهمیتی به غصه‌های ما نداد و حتی یک نگاه هم به سوی ما نکرد.

از غصهٔ ما به ارزنی باک نداشت

یک جو نظری به جانب ماش نبود

رباعی شمارهٔ ۸۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده