رباعی شمارهٔ ۷۷
لعلت که پر از گوهر ناسفت آمد
چون طاق دو ابروی تو بیجفت آمد
من عشق ترا نهفته بودم در دل
چون کار به جان رسید در گفت آمد
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
لعلت که پر از گوهر ناسفت آمد
چون طاق دو ابروی تو بیجفت آمد
هوش مصنوعی: مدّعی است که زیبایی لبت به اندازهای شگفتانگیز و با ارزش است که مانند دُرّ تمام نشدنی به نظر میرسد؛ همچنین ابروهای تو به گونهای زیبا و خاص هستند که هر کدام تنها و بیهمتا نمایان میشوند.
من عشق ترا نهفته بودم در دل
چون کار به جان رسید در گفت آمد
هوش مصنوعی: من عشق تو را در دل پنهان کرده بودم، اما وقتی کار به جانم رسید، ناگهان آن را به زبان آوردم.