رباعی شمارهٔ ۴۷
شد درد بر پای فلک فرسایت
تا عرضه کند سختی خود بر رایت
دارد طمع آنکه بگیری دستش
ورنه چه سگست او که بگیرد پایت؟
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
شد درد بر پای فلک فرسایت
تا عرضه کند سختی خود بر رایت
هوش مصنوعی: درد و محنت بر دوش آسمان سنگینی میکند تا بتواند شدت مشکلاتش را به نمایش بگذارد.
دارد طمع آنکه بگیری دستش
ورنه چه سگست او که بگیرد پایت؟
هوش مصنوعی: کسی که به تو نزدیک میشود و به کمک تو امید دارد، به این خاطر است که شاید بتواند از تو بهرهای ببرد. در غیر این صورت، او ارزش و مقامی ندارد که بخواهد در زندگیات تاثیر بگذارد.