اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۸

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>زلفت چو شب و چهره چو روزی نیکوست</p></div>
<div class="m2"><p>من روز و شبت ز بهر آن دارم دوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کو ز رخت روز و ز زلفت شب ساخت</p></div>
<div class="m2"><p>پیوسته نگهدار شب و روز تو اوست</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۳۹

زلفت چو شب و چهره چو روزی نیکوست
من روز و شبت ز بهر آن دارم دوست
آن کو ز رخت روز و ز زلفت شب ساخت
پیوسته نگهدار شب و روز تو اوست

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی‌های محبوب خود اشاره می‌کند و می‌گوید که زلف‌های او مانند شب و چهره‌اش مانند روزی زیباست. او خاطرنشان می‌کند که روز و شب خود را برای محبوبش دوست دارد و آن کسی که روز و شب را از زیبایی محبوبش تشکیل می‌دهد، باید همیشه از او مراقبت کند.

رباعی شمارهٔ ۳۷

رباعی شمارهٔ ۳۸

هوش مصنوعی: زلف تو مانند شب و چهره‌ات مانند روز است و من به خاطر زیبایی روز و شب تو دوستت دارم.

زلفت چو شب و چهره چو روزی نیکوست

من روز و شبت ز بهر آن دارم دوست

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر چهره‌ات روز و به خاطر موهایت شب را آفریده، همیشه حافظ شب و روز توست.

آن کو ز رخت روز و ز زلفت شب ساخت

پیوسته نگهدار شب و روز تو اوست

رباعی شمارهٔ ۳۸

اطلاعات

برگردان به زبان ساده