رباعی شمارهٔ ۱۵۱
ما را به سرای وصل خویش آری تو
بر ما ز لب لعل شکر باری تو
پس پرده ز روی خویش برداری تو
عاشق نشویم، پس چه پنداری تو؟
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ما را به سرای وصل خویش آری تو
بر ما ز لب لعل شکر باری تو
هوش مصنوعی: ما را به مکان پیوست و وصالت برسانی، تو که با لبان شیرین و شکرینت ما را سیراب میکنی.
پس پرده ز روی خویش برداری تو
عاشق نشویم، پس چه پنداری تو؟
هوش مصنوعی: اگر تو پرده را از چهرهات کنار بزنی و خودت را به نمایش بگذاری، پس چگونه میتوانیم عاشق تو نشویم؟ نظر تو چیست؟