اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دل کیست؟ که او طلب کند یاری تو</p></div>
<div class="m2"><p>یا تن ندهد به محنت و خواری تو؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>پرسیده‌ای احوال دلم دوش وزان</p></div>
<div class="m2"><p>جان می‌آید به عذر دلداری تو</p></div></div>

کلیات اوحدی اصفهانی معروف به مراغی (دیوان - منطق العشاق - جام جم) به کوشش سعید نفیسی - تصویر ۴۹۱

رباعی شمارهٔ ۱۵۱

دل کیست که او طلب کند یاری تو
یا تن ندهد به محنت و خواری تو
پرسیده ای احوال دلم دوش وزان
جان می آید به عذر دلداری تو

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات از دل کسی سخن می‌گوید که به دنبال یاری و کمک از محبوب است و نمی‌خواهد به سختی و رنج دچار شود. او همچنین به وضعیت دل خود اشاره دارد و می‌گوید که در شب گذشته از محبوب درباره احوالش پرسیده و تنها به خاطر محبت و دل‌داری او، جانش به زندگی و آرامش بازمی‌گردد.

رباعی شمارهٔ ۱۴۹

رباعی شمارهٔ ۱۵۰

هوش مصنوعی: دل چیست که بخواهد از تو کمک بگیرد یا در برابر رنج و سختی تو تسلیم نشود؟

دل کیست؟ که او طلب کند یاری تو

یا تن ندهد به محنت و خواری تو؟

هوش مصنوعی: دیشب از تو احوال دل من را پرسیدی و در جواب، به خاطر محبت و دلجویی‌ات، جانم شاد می‌شود.

پرسیده‌ای احوال دلم دوش وزان

جان می‌آید به عذر دلداری تو

رباعی شمارهٔ ۱۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده