اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یارب، تو بدین قوت سهلی که مراست</p></div>
<div class="m2"><p>وین کوتهی مدت مهلی که مراست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>حسن عمل از من چه توقع داری؟</p></div>
<div class="m2"><p>با عیب قدیم و ظلم و جهلی که مراست</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۶

یارب تو بدین قوت سهلی که مراست
وین کوتهی مدت مهلی که مراست
حسن عمل از من چه توقع داری
با عیب قدیم و ظلم و جهلی که مراست

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به قدرت الهی و مدد آن اشاره می‌کند و از خدا می‌خواهد که با وجود نقص‌ها و کمبودهایش، او را مورد لطف خود قرار دهد. او به کوتاهی عمر و عیوب ذاتی‌اش اشاره کرده و از خداوند توقع ندارد که از او اعمال عالی بخواهد، چرا که خود را در ظلم و جهل غرق می‌بیند.

رباعی شمارهٔ ۱۴

رباعی شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: خداوندا، تو به این قدرت و توانایی که داری، و به این زمان کوتاهی که برای من مقرر کرده‌ای، توجه کن.

یارب، تو بدین قوت سهلی که مراست

وین کوتهی مدت مهلی که مراست

هوش مصنوعی: از من چه انتظاری داری در کارهای خوب؟ در حالی که من با عیب‌ها، نادانی‌ها و ظلم‌هایی که دارم، مواجه هستم.

حسن عمل از من چه توقع داری؟

با عیب قدیم و ظلم و جهلی که مراست

رباعی شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده