اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا، سر زلف تو پراگنده چراست؟</p></div>
<div class="m2"><p>وان حقهٔ لعل خالی از خنده چراست؟</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>روی تو بکندند، نگوید پدرت</p></div>
<div class="m2"><p>در خانه، که: روی پسرم کنده چراست؟</p></div></div>

رباعی شمارهٔ ۱۵

جانا سر زلف تو پراگنده چراست
وان حقه لعل خالی از خنده چراست
روی تو بکندند نگوید پدرت
در خانه که روی پسرم کنده چراست

رباعی شمارهٔ ۱۳

رباعی شمارهٔ ۱۴

جانا، سر زلف تو پراگنده چراست؟

وان حقهٔ لعل خالی از خنده چراست؟

روی تو بکندند، نگوید پدرت

در خانه، که: روی پسرم کنده چراست؟

رباعی شمارهٔ ۱۴

اطلاعات