اوحدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دیگر ز شراب شوق مستی، ای دل</p></div>
<div class="m2"><p>و آن توبه که داشتی شکستی، ای دل</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از بادهٔ نیستی خراب افتادی</p></div>
<div class="m2"><p>تا باد چنین باد که هستی، ای دل</p></div></div>

کلیات اوحدی اصفهانی معروف به مراغی (دیوان - منطق العشاق - جام جم) به کوشش سعید نفیسی - تصویر ۲۳۰

رباعی شمارهٔ ۱۲۰

دیگر ز شراب شوق مستی ای دل
و آن توبه که داشتی شکستی ای دل
از باده نیستی خراب افتادی
تا باد چنین باد که هستی ای دل

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به دل خود می‌گوید که دیگر از شوق و لذت شراب مست نشود و توبه‌ای را که کرده شکسته است. او بیان می‌کند که در حال حاضر به خاطر وجود خود، به حالت بی‌خودی و مستی افتاده است و به همین حالت ادامه می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۱۱۸

رباعی شمارهٔ ۱۱۹

هوش مصنوعی: ای دل، دیگر از شوق و عشق مست شده‌ای و آن توبه‌ای که کرده بودی را شکستی.

دیگر ز شراب شوق مستی، ای دل

و آن توبه که داشتی شکستی، ای دل

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو به خاطر عدم وجود و عدم حقیقت دچار افراطی شده‌ای. امیدوارم که این وضعیت همچنان ادامه نیابد و به واقعیتی درست و پایدار برگردی، ای دل.

از بادهٔ نیستی خراب افتادی

تا باد چنین باد که هستی، ای دل

رباعی شمارهٔ ۱۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده