هوش مصنوعی: تو به هیچ عهد و پیمانی وفا نمی‌کنی و به هیچ ارتباطی پایبند نیستی. دل من از فکر و اندیشه‌ات به درد آمده و این معما بسیار پیچیده و سخت است.

هوش مصنوعی: از صدها نفر درباره‌ام سخن گفتند، اما وقتی به سراغشان رفتم، نه در شهری نشانی از من پیدا کردند و نه در هیچ جایی دیگر.

هوش مصنوعی: من به دنبالت هستم، اما وقتی می‌یابمت، تو را در دست نمی‌بینم. هرچقدر که جستجو می‌کنم، تو را نمی‌توانم پیدا کنم، ولی وقتی نمی‌خواهم، خودت را در برابر چشمانم می‌آوری.

هوش مصنوعی: هرگاه به سمت کوی تو می‌روم، تو سریعاً فرار می‌کنی و وقتی من از پیش تو دور می‌شوم، تو دوباره به سمتم می‌آیی.

هوش مصنوعی: هر شب تا صبح در فکر تو می‌گذرانم که وقتی برگردی چه بگویم؟ نه، از دوری‌ات نمی‌توانم تحمل کنم که برگردی.

هوش مصنوعی: از وصال تو هیچ مقدار ناامیدی ندارم، چرا که اگر بخواهی می‌توانی جهانی را در همان یک ذره به من نشان دهی.

هوش مصنوعی: به قدری در دل من جا گرفته‌ای که گویی فقط تو دل منی و به قدری به ما پیوسته‌ای که فکر می‌کنم خود ما هستی.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم افرادی را که امروز هستند و فردا نخواهند بود، بلکه من تو را می‌خواهم که هم در گذشته وجود داشتی و هم اکنون و در آینده نیز خواهی بود.

هوش مصنوعی: دل بی‌خبر از خود، به خاطر تو رابطه‌ای برقرار می‌کند، چون در پس پرده تو زیبایی‌هایی وجود دارد که به کسی جز خودت نشان نخواهی داد.

هوش مصنوعی: تو چهره‌ات را از نگاه دیگران پنهان نمی‌کنی، اما کسی می‌تواند زیبایی تو را ببیند که مانند اوحدی، بینایی را از دلش دریافت کرده باشد.

هوش مصنوعی: ای دل نگران، با عطر و بوی این جام قناعت کن، زیرا وقتی از اینجا گذشتی، دیگر جایی که در آن رسوایی و فساد باشد، سراغ خواهی داشت.