هوش مصنوعی: ای تو مانند غنچه، از دهانت عطر گل سوری به مشام می‌رسد و بر سمن، بویی که تو مانند سنبل داری، عطرآگین و دلنشین است.

هوش مصنوعی: می‌دانی که وجود ما و نشانه‌های ما در مسیر توست. در هر جایی که سرت را بچرخانی یا پایت را ببینی، ما را می‌یابی.

هوش مصنوعی: دیروز دل من در عشق تو مشغول بود و امروز دوباره برای تو خانه‌ای تازه بنا کرده است.

هوش مصنوعی: بدون هیچ واسطه‌ای، روزی به یاد ما باش. در دل ما هیچ چیز جز عشق تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: روزی به زلف تو آویخته شدم و از آنجا رفتم. بدون تردید، سر این رشته به جایی خواهد رسید.

هوش مصنوعی: مردی که به ما بی‌اعتنا بود، خیال می‌کرد می‌تواند با ایجاد حایلی بین ما، به راحتی پرده‌ای را کنار بزند و به ما نزدیک‌تر شود.

هوش مصنوعی: کسی که در این واقعه عذر او را نپذیرد، بر سینه‌اش جز تیر مصیبت نخواهد نشست.

هوش مصنوعی: من تسلیم دوست خود شده‌ام و نمی‌توانم به‌راحتی از او دور شوم یا به سمت دیگری بروم.

هوش مصنوعی: از آن دانه وفا چه استفاده‌ای می‌توان کرد، زمانی که نیکی و بدی را هنگامی که ظاهر می‌شود، ندیده‌ایم و جزای آن را نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: بازگشت تو، ای اوحدی، از محبوب نادرست بود، زیرا نمی‌توان دل را بر خطاهایی که از ترکی به وجود می‌آید، قرار داد.