هوش مصنوعی: ای کسی که به خاطر دوری‌ات از ما رهایی نیافتیم، به ما برگرد، زیرا دل‌مان از سنگینی این جدایی خسته و آزار دیده است.

هوش مصنوعی: هر چند تو هیچگاه نام من را نمی‌خوانی، اما من این نامه را ننوشتم که تو بخوانی و بیایی.

هوش مصنوعی: هر کاری که انجام می‌دهیم تحت تأثیر جدایی تو قرار گرفته است. امیدوارم که ناگهان به وصالی دست یابیم و این وضعیت تغییر کند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که این همه دوری تقصیر تو بوده، ولی تقصیر چیست وقتی که من نمی‌دانم کجایی؟

هوش مصنوعی: نباید به خاطر سنگینی غم‌هایمان خود را بشکنیم، چرا که روز و شب باید به یاد تو باشیم و به تو فکر کنیم.

هوش مصنوعی: ای کسی که رفته‌ای و داغی بر سینهٔ ما گذاشته‌ای، به جان تو سوگند که هنوز در دل ما هستی.

هوش مصنوعی: اگرچه لطافت تو مورد پسند همه مردم است، اما ما به خاطر زمانی که در آن زندگی می‌کنیم، نمی‌توانیم آن را بپذیریم.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و رنگین تو را به من نشان بده تا دیگران نتوانند از من بپرسند که چرا دیوانه‌ام.

هوش مصنوعی: من از این موضوع تعجب می‌کنم که چطور آیینه می‌تواند آرامش را به همراه آورد وقتی که تو چهره‌ات را به آن نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: در دل یکتا و بی‌همتای اوحدی، امروز نوعی سوز و آتش وجود دارد که می‌تواند به دوگانگی و تفکیک‌ها آسیب بزند و آن‌ها را به هم نزدیک کند.