هوش مصنوعی: چهره‌ام را به آسمان‌های الهی گشودم تا بتوانم در چرخش دنیا، نوبت سلطنت را به دست بگیرم.

هوش مصنوعی: تمام دار و ندارم را اینجا گذاشتم، چون یارم شبیه مسیح است و به خاطر این چهرهٔ خاکی‌اش.

هوش مصنوعی: ای شاهد زیبای جهان، از من بخواه که عشق و محبتت را به دست آورم. چگونه است که دل این عاشق، با یاد تو، آه و ناله سر دهد؟

هوش مصنوعی: در اینجا نمی‌توانم به آرامش و استراحت برسم، هرچند که به مدت دو یا سه روز، مهمان قلب من بوده‌ای. این بدن خسته و نزار دیگر توان تحمل ندارد.

هوش مصنوعی: فقط زمانی که عشق واقعی را تجربه کردی، می‌توانی نسبت به آن احساس تعلق و ارادت داشته باشی. در غیر این صورت، هیچگاه به مقام و جایگاهی نظیر یوسف نخواهی رسید.

هوش مصنوعی: اینجا نمان، زیرا در این دنیا نمی‌توان جزای خوب و بد را در عمر جاودانه و سرزمین بی‌نهایت یافت.

هوش مصنوعی: بیدار شو و به زیبایی‌های باغ بهشتی نگاه کن تا هر چیزی که می‌خواهی و آرزو داری، به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: گاهی از شادی و هیجان مانند پرندگان فریاد می‌زنیم و گاهی از سر شگفتی و خوشحالی مثل ماهی‌ها در آب غوطه‌ور می‌شویم.

هوش مصنوعی: به متن ترکیبی که در دست داری دقت کن تا بتوانی دو جهان را بشناسی و درکی عمیق از آن‌ها پیدا کنی.

هوش مصنوعی: نه، هیچ کس از این دو جهان به جز زیبایی او ارزش ندارد. اگر چشمت به او بیفتد، حتی در حالی که دچار گناهی، باز هم زیبایی او تو را فریب خواهد داد.

هوش مصنوعی: ای اوحدی، با یکرنگی و یکدلی به خط و قلم بپرداز و در میان سپیدی و سیاهی، خالص و ساده باش.