هوش مصنوعی: آیا تو همان شاخ ریحانی یا برگ گل سرخ هستی؟ آیا تو آفتاب یا پری، یا چهره‌ای با نور زیبا هستی؟ بگو!

هوش مصنوعی: با آن زیبا و منظره‌ای همچون بهشت که در تو هست، چرا ما را در عذاب و دردسر خود قرار داده‌ای، ای حوری؟ بگو.

هوش مصنوعی: وقتی به دیگران فرصت نزدیکی و هم صحبتی می‌دهی، چرا از من که دلم آشفته و درگیر است دوری می‌کنی؟ بگو.

هوش مصنوعی: وقتی با ما شراب نوشیدی، از رفتن و جدایی حرف نزن. یا زمانی که در جمع مستان نشسته‌ای، دیگر از پنهانی و راز نهان سخن بگو.

هوش مصنوعی: ای کسی که ما را سرزنش کردی بابت این آشفتگی و بی‌نظمی، به تو می‌گویم که با شراب قرمز و صاف، از انگور بنوش و این حال و هوا را درک کن.

هوش مصنوعی: من از عقل خود عذرخواهی می‌کنم که در چنین زمانه‌ای نمی‌توانم از نوشیدن جام شراب سخن بگویم. اگر تو هم عذر داریم، بگو.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی نصیحت کنی این شخص آشفته را، اکنون که من نشئه هستم، بهتر است درباره عدم آگاهی‌ام صحبت کنی.