هوش مصنوعی: چهره و موهای تو، همچون گل سمن و عطر مشک است. می‌خواهم به لبان و دهانت بگویم که تو همچون نبات و عسل شیرینی.

هوش مصنوعی: اگر روزی به آب نگاه کنی و چهره‌ی زیبای خود را ببینی، حتماً متوجه می‌شوی که دیگر کسی را نمی‌توانی ببینی.

هوش مصنوعی: ای معشوق، با زبان خودت از حال من بپرس، روزی که دلت شاد نباشد! به یاد رقیب، وقتی که او را می‌بینی، احساس من را درک کن.

هوش مصنوعی: وقتی که تو نقابت را از چهره برمی‌داری، عقل می‌گوید: این زیبایی، قلمی است که نقاشی کرده و نرگس و گل نیستند، بلکه تویی با آن چشم‌ها و دهان و بینی.

هوش مصنوعی: از دل من هرگز خیال دیدنت دور نمی‌شود، زیرا دل من مانند انگشتری است که تو الماس آن هستی.

هوش مصنوعی: زمانی که دل تو به یاد او آشفته و نگران است، من در حیرتم که تو بدون او چرا نشسته‌ای و چه دلیلی برای این کار داری؟

هوش مصنوعی: برو و از باغ زیبایی‌اش چند گل بچین که اگر باغبان متوجه شود، ناراحت می‌شود.