هوش مصنوعی: اگر به شوق نوشیدن پیاله‌ای از شراب، در ساعت صبح به باغ بروی، خواهش می‌کنم که با نسیم ملایمت، خبری از دل شکسته‌ام به من برسانی.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربای تو به قدری خیره‌کننده است که گل لاله در صبحگاه از شرم رنگش سرخ می‌شود. وقتی که تو در میان گل‌ها قدم بزنی، گویا خود گل‌ها از جلوه تو زینت می‌گیرند.

هوش مصنوعی: اگر ماه صورتش را برگرداند، روشنایی‌اش از بین می‌رود و وقتی تو به پیشانی‌ات نگاه کنی، عرقی از پیشانی گل خواهد چکید اگر نگاهی به روی او بیندازی.

هوش مصنوعی: از بالای قامت زیبا و نازنین تو، چهره نورانی‌ات مانند درخت صنوبر است که بر بالای آن به زیبایی قمر (ماه) قرار دارد.

هوش مصنوعی: خوشا زمانی که با شیوه خاص خود، دل شکسفته‌ام را به سخنان تند و کنایه‌آمیزت آزرده‌ می‌کنی و با دیگران لوندی و ناز می‌روی.

هوش مصنوعی: دل من از غم تو آکنده از درد و ناراحتی شده است، و احساس می‌کنم که جگرم می‌سوزد. چه دلبر زیبایی که همیشه با دل من در دعوا و ستیز است.

هوش مصنوعی: ای معشوق من، با مهربانی به من بنگر و اشک‌هایم را ببین. اگر تو از خودخواهی دست برداری، لبخندت می‌تواند چهره‌ات را زیباتر کند و به تو روحی تازه ببخشد.

هوش مصنوعی: دل من به امید دیدار تو بسیار رنج می‌کشد، اما واقعاً نیازی نیست که تو برای فریب و دل‌ربایی، عمر گرانبهای خود را هدر بدهی.

هوش مصنوعی: هر روز برای اوحدی روشن است، اما به خاطر دوری تو، شبش تیره و تار شده است. اگر تو این شب تاریک را صبح کنی، چه اتفاقی برای وصالت خواهد افتاد؟