هوش مصنوعی: از عشق تو جز غم و درد چیزی نمی‌بینم و نمی‌توانم از چنین پرورده‌ای که فقط رنج می‌آورد، چیزی بسازم.

هوش مصنوعی: دیروز به من گفتی که می‌خواهم آن دیوانه را پس از یک سال بکشمت. حیف که یادآوری این موضوع خوب و خوشایند نیست!

هوش مصنوعی: من از تیغه‌ی شمشیر تو نمی‌گریزم، چون در دین من برکت و قدرتی وجود دارد که همانند شمشیری در گردن دشمنان است.

هوش مصنوعی: اگر هزار بار هم از غصه دل خون بگریی، هیچ حاکمی به تو آسیبی نمی‌زند. پس چرا باید به خاطر آزار دیگران خود را آزار دهی؟

هوش مصنوعی: من دیگر سرم را از درگاه تو برنمی‌دارم؛ حتی اگر ناچار شوم در مسیر تو جان بدهم.

هوش مصنوعی: دل به چهره‌ی تو آن‌قدر عادت کرده که حالا ترس دارم بدنم با خاک پاک هم از چنین عادت کردن آسیب ببیند.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به آرزوهایت برسی و دلخوشی را تجربه کنی، ناچار باید بار ناملایمات و انتقادها را به دوش بکشی.