هوش مصنوعی: اگر بتوانم از آسمان بگذرم و به گردن او دست یابم، خاطره‌ای از عشق او در دلم باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: وقتی که در دل من به یاد چهره‌اش آرامش پیدا کردم، دل بیچاره‌ام دیگر آرامش ندارد و دائماً در بحران و بی‌قراری است.

هوش مصنوعی: تمایل من به سمت باغ است، اما دلم می‌گوید که به سروی که بر لب جوی نشسته و سوسنی در آنجا است، نگاه کن.

هوش مصنوعی: اگر پرنده‌ای با ذکاوت به دنبال مکانی دیگر برود، بهتر از نشستن در کوی دوست نخواهد بود.

هوش مصنوعی: ای کسی که ادعایی داری، مرا به خاطر خوشه‌ام نکوهش نکن. اگر به باد عشق گرفتار شده‌ای، این خوشه‌ام تنها یک دانه نیست.

هوش مصنوعی: دل تو برای دلیری و تحمل غم‌ها مانند سپری است، اما در برابر تیر عشق، این سپر کافی نیست.

هوش مصنوعی: عزیزم، به خودت نگاهی بینداز و حال ما را دریاب، اگر جان را ندیده‌ای که بتواند از جسمی جدا شود.

هوش مصنوعی: در یک شهر کسانی هستند که با من دشمنی می‌کنند. از طرف تو می‌گویم که لطفاً مرا به حبس ببرید، چرا که من برای شما ارزشی ندارم.

هوش مصنوعی: اگر دلم به طلا و نقره دسترسی داشت، هر لحظه در دامن تو می‌ریختم.

هوش مصنوعی: اگر خورشید به تو تابیده و روشنایی‌اش را به داخل می‌آورد، منطقی است که او را از در بیرون کنی و راه را برای نور باز کنی.

هوش مصنوعی: مردی از اوحدی به خاطر عشق به درد و رنجی که کشیده اشاره نکرده است. او می‌گوید جای تأسف است که برای این عشق سوگواری کنیم، زیرا این غم‌ها به اندازه‌ای نیستند که ارزش شیون و زاری را داشته باشند.