هوش مصنوعی: اگر در کنار محبوبم بودم، هرگز این‌گونه ذلیل و خوار نمی‌شدم؛ اما در دوری‌ او، مجبورم تحقیر و افتادگی را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: بدون او احساس خستگی و دلزدگی دارم، کجاست خیال او؟ تا جان خود را در خیال او فدای او می‌کردم.

هوش مصنوعی: اگر بوی عشق او با نسیم صبح به من نرسد، پس دیگر به چه کسی امید داشته باشم که به من کمک کند؟

هوش مصنوعی: کجا قدرت و توان توست؟ که از این دنیای پر از درد و رنج، خود را به درگاه دوست می‌رسانیدم.

هوش مصنوعی: دل من از دردهای جهان آزرده شده است. آیا می‌توانی بگویی که چگونه دل صاف و رنجوری مانند من، از این دردها رها شده است؟ اگر من هم حامی این دل صاف و دردمند نیستم، پس چطور می‌توانم از دردهای دنیا رهایی یابم؟

هوش مصنوعی: وقتی به او نگاه می‌کنم، نام من در این جمع کجاست؟ اگر بود، می‌توانستم برخی از گناهان او را بگویم.

هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات را از نظر من پنهان نکرده بودی، من نام اوحدی را از صفحه‌ی کاغذ پاک می‌کردم.