هوش مصنوعی: در شب، راهبی از صومعه پیغامی به من داد که به مانند زنجیری که از پا رها کرده‌ام، اکنون زمان آن است که جامی بنوشم.

هوش مصنوعی: اگر دل تو چون بت‌پرستان به شهر ما بیاید، بدان که در اینجا هر گوشه و کناری نماد عشق و محبت است و در هر بام و سرخی صدایی از عشق به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر از اصول و ویژگی‌های مسلمانی فاصله بگیری و در مسیر نادرست قدم بگذاری، باید آماده‌ی عواقب وخیمی باشی که به دنبال خواهد داشت. در این صورت، گویی باید در آتش عذاب بسوزی و روزهای سختی را تجربه کنی.

هوش مصنوعی: وقتی بر چهره‌ات نشانه‌ای از آن آتش به جا ماند، دیگر کدام کس می‌تواند تو را به جایی ببرد؟ چه کسی می‌داند با تو چه نامی می‌توان گفت؟

هوش مصنوعی: وقتی پرسیدم که چگونه می‌توان به راز وصال او دست یافت، او پاسخ داد: وقتی که در دل از خود فراروی و گام برداری.

هوش مصنوعی: من در این مسیر جز تو پرنده‌ی جانت را ندیدم، و به تدریج از چنین دامی جانت را جدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: در دل آرزوی دیدن آن معشوق، شب گذشته نتوانستم خواب راحتی داشته باشم. در خواب، خیالش به من گفت: «عاشق، ببین که خوابش چقدر آرام و بی‌خبر است.»

هوش مصنوعی: می‌گویی: از چه محبوبی بگو تا بفهمم آرزويت چیست؟ در پاسخ، اگر واقعاً می‌پرسی، جز او چیزی نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: من به خاطر او چنان با جانم پیوند خورده‌ام که حتی اعضای بدنم هم نام او را بر زبان دارند، به طوری که هر موی من از وجودم ذکر او را می‌گوید.

هوش مصنوعی: از صحبت درباره‌ی وصل و نزدیکی آن معشوق دلربا بپرهیز، زیرا او که چهره‌اش آتشین است، می‌تواند حتی در دوزخ نیز دیگران را بسوزاند و از این رو، هرگز اهلیت چنین چیزی را ندارم.