هوش مصنوعی: اگر تو به سمت آسمان بلند شوی یا از بام ما به داستان‌های پادشاهان نگاه کنی، هیچ‌کس داستانی از یک غلام نقل نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: نظر من این است که از زخم شمشیر تو فرار نکنم، زیرا نه قصد اعتراضی دارم و نه به دنبال انتقام هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که تو روزی خودت را نشان دهی یا شبی از در خانه وارد شوی، من با امید و آرزو، صبح را به شام می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: در خیابان تو، سگ ارزش بیشتری از من دارد، زیرا من نمی‌توانم از دور به آنجا بروم، ولی آن سگ در آنجا مقام و منزلتی دارد.

هوش مصنوعی: اگر از شنیدن نام من شرمنده‌ای، این مشکلی نیست؛ چون برای ما که دیوانه‌وار عاشق هستیم، نه ننگی وجود دارد و نه نامی.

هوش مصنوعی: هرگز فرصت کافی ندارم تا دعایی بخوانم و هیچ‌کس را آن‌قدر نزدیک نمی‌بینم که بتوانم سلامی بفرستم.

هوش مصنوعی: در نهایت، از دستان تو یا از دستان رقیبان، بر سر کویی یا در پای بامی، خبری از کشته‌ای خواهی دید.

هوش مصنوعی: اگر دوستانم سفر کنند، خوشبختی نصیب آنها خواهد شد. اما من که افتاده‌ام به دام، بیچاره و ناتوان هستم.

هوش مصنوعی: دیروز از سختی‌های دوست رقیبم ناله و شکایت می‌کردم، اما دوباره به خود گفتم: ای اوحدی، اگر واقعاً پخته و بالغ هستی، پس چرا هنوز از نادانی و خامی رنج می‌بری و ناراحت هستی؟