هوش مصنوعی: تو که با زلف خود، پرده‌ای از شفق را در شام زده‌ای و بر گرد ماه، هلالی خلق کرده‌ای که همچون رنگ شب زیباست.

هوش مصنوعی: هر شب به دنبال تو هستم مانند جوینده‌ای که در عید به سراغ ماه می‌رود، اما همچون ماهی که در دل دریا است، جوینده نمی‌تواند تو را ببیند، مگر در سالی یک بار.

هوش مصنوعی: ما از آن سگی که در درگاه توست کمتر هستیم، از این رو در درگاه تو، برای ما فرصتی کمتر وجود دارد.

هوش مصنوعی: می‌خواستم تو را به قدری عزیز و محترم قرار دهم که همیشه در قلب و ذهنم وجود داشته باشی، اما نمی‌توانم از احساسات واقعی‌ام به سادگی عبور کنم و هرگز از دل بیرون نروی.

هوش مصنوعی: روزهایی نبود که بتوانم روی تو را ببینم. ای روز من، شب تو، آیا این تنها یک خیال نیست؟

هوش مصنوعی: من به خاطر تابش زیبای تو، مانند سایه‌ای از دور به تو نزدیکم و در عین حال با چهره‌ات هر ذره‌ای را به هم پیوند می‌زنم.

هوش مصنوعی: برای رسیدن به خواسته‌ای که آرزویش را داریم، باید صبر و تحمل زیادی داشته باشیم، زیرا دست‌یابی به آن بدون تحمل برخی زحمت‌ها و دشواری‌ها ممکن نیست.

هوش مصنوعی: وقتی که به خاک پای تو افتادم و تو را قبول کردم، دیگر به مقام و ثروت توجهی نکردم.

هوش مصنوعی: از اوحدی دور شو و از ظلم و شقاوت غم بپرهیز تا دیگران به خاطر غمت در پیش خداوند شکایت نکنند.