هوش مصنوعی: آیا با من عهدی نبسته‌ای که در کنار من باشی؟ من از درایت و حکمت خود دور نمی‌شوم؛ تو نیز باید در راهی که من مشخص می‌کنم قرار بگیری.

هوش مصنوعی: وقتی بدنم در سختی قرار می‌گیرد، تو به دنبال آرامش من باش. و وقتی جانم در مضیقه باشد، تو برای من عزیزترین باش.

هوش مصنوعی: چشم گریان من از قبل به من گفته بود که نمی‌دانستم دلی که می‌سوزد، تو هستی.

هوش مصنوعی: غم تو دل مرا می‌خورد و تو هیچ غمی نداشتی. دلم باید غم را تحمل کند، اگر تو محبوب من باشی.

هوش مصنوعی: چه می‌گویی؟ آیا ممکن است روزی بدون اینکه دیگران در کنارمان باشند، از من سوال کنی یا شبی برای مهمانی به خانه‌ام بیایی؟

هوش مصنوعی: من در دل خود کباب می‌پزم و از اشک چشمانم شراب می‌سازم. اگر بر سر سفره من باشی، از این نعمت‌ها بسیار خواهی یافت.

هوش مصنوعی: اگر از من عیب و نقصی دیدی، انتظار دارم با محبت و مهربانی خود به من نگاه کنی و فراموش کنی که من فقط یک بخش کوچک از وجودم هستم و تو همیشه باید به کل وجود من توجه کنی.

هوش مصنوعی: من به شوق نگاه تو و لحظه‌ی بیداری‌ات، به درگاه خداوند دعا می‌کنم. حال اگر تو هم بخواهی که یک لحظه مرا در نظر داشته باشی، چه چیزی از خدا کم خواهد شد؟

هوش مصنوعی: من آستینی از طلا ندارم که پای تو را بپوشانم، اما می‌توانم راهت را از جواهر پر کنم، چنانچه در کنار من باشی.

هوش مصنوعی: من، اوحدی، از بندگان تو هستم، اما برخلاف دیگران، به خاطر تو نگران سلطان‌ها نیستم؛ حتی اگر تو سلطان من باشی.