هوش مصنوعی: ما با صدای نسیم، داستان خود را به دوستمان می‌گوییم و امیدواریم که آن را به او برساند.

هوش مصنوعی: او با آرامی از کنار کوی او عبور می‌کند و با زبان شیرینش به نرم‌خویی صحبت می‌کند.

هوش مصنوعی: پیرهن ما مانند قبا، به نسیم سبک ‌می‌شود و از ما جدا می‌گردد، دیگر با خبر خوش، قبا را از ما بگیرید.

هوش مصنوعی: این درد و زخم‌هایی که به ما رسیده، درمانی ندارند. ما سال‌ها خود را در برابر سختی‌ها و مشکلات حفظ کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما در دنیای مادی و معنوی خود، نسبت به امور مهمی که داریم، به شکل جدی و با تمام وجود به آنها توجه می‌کنیم و در برابر سختی‌ها و چالش‌ها تسلیم شده و با احساس فروتنی و وفاداری به پیش می‌رویم.

هوش مصنوعی: ای محبوبی که مهربانی را فراموش کرده‌ای، بیا و از حرف‌های من درس محبت و صداقت را یاد بگیر.

هوش مصنوعی: اگر نمی‌توانی به کسی کمک کنی یا از او حمایت کنی، بهتر است که خود را درگیر کارهای او نکنی و به عاشقان که بی‌قرار و سرگردان هستند، کار نداشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر کسی به دلیل ناتوانی‌اش نمی‌تواند از خود دفاع کند، نباید به او نقص و عیبی نسبت داد؛ بلکه این قضای الهی است که او را در این موقعیت قرار داده است.

هوش مصنوعی: اوحدی می‌گوید: از من دوری کن و مرا سرزنش نکن، چون من چه کاری می‌توانم بکنم؟ این عشق و ارادت به خداوند است که در وجود من وجود دارد.