هوش مصنوعی: دل من در عذاب و درد است، اما تو هیچ اقدامی برای درمانش نمی‌کنی. انگار که برای تو اهمیتی ندارد و نسبت به رنج من بی‌تفاوتی.

هوش مصنوعی: تو با دل‌شکستن و رنج‌هایی که به من دادی، حالا مرا رها می‌کنی. عجیب است که با وجود همه‌ی این‌ها، چطور به کسی که این‌گونه آزارت داده‌ای، عشق نمی‌ورزی و برایش فداکاری نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: از من می‌پرسی که کارم چگونه است؟ نمی‌دانم، اما این کار به شدت دشوار است و تو آن را آسان نمی‌گیری.

هوش مصنوعی: او گفت روزی لب‌هایت را می‌بوسم و آن را خواهم داد. حالا یک سال گذشته و عجب این است که هنوز از کشتن عشقت پشیمانش نمی‌کنی!

هوش مصنوعی: وقتی که نگاهم به تو افتاد، انگار تیر نازکی از مژگان تو به قلبم شلیک شده. هیچ‌کس را نمی‌شناسم که قلبش در برابر این تیرگی زیبایی تو آسیب‌پذیر نباشد.

هوش مصنوعی: دل من بارها از تو خواست که به آن نظم و سامان بدهی، اما اکنون که به سرگشتگی دچار شده‌ام، می‌بینم که هنوز به آن سامان نمی‌دهی.

هوش مصنوعی: در این بیت به فردی اشاره می‌شود که به او گفته می‌شود می‌توانم جمعی از افراد را به دور هم بیاورم، اما تا زمانی که تو حضور نداشته باشی، آن جمع به هم نخواهد آمد و روزی هم باعث ناراحتی‌اش نخواهی شد. در واقع، این معنی به رابطه و اهمیت فرد مورد نظر در میان دیگران اشاره دارد.